İnanmak ,sabretmek ,güçlü olmak en önemlisi

Öncelikle çok teşekkür ederim

Biz tüp bebek yapmaya karar vermiştik, kolay bir karar değildi..12 yıl olmuştu evleneli,ama yine de yılmadık. paramızı,iznimizi ayarlamaya başladık ,bu yüzdende kafam çok rahatlamıştı.Hani normal yolla olmuyor ya zaten tüple bir şekilde olacak yani 3 defa aşılama yaptırdım olmadı..Kısmet değilmiş dedik aklımızda bebek falan yok o an.Günüm geçiyor, değişiklik hissetmiyorum,daha doğrusu anlayamıyorum çevrem acaba mı diyor? soruyorlar, mide bulantısı halsizlik var mı yok, o tür şeyler bende eşim zorla kan tahlili yaptırdı. Yoktur dedim sen Allahın işine ne karışıyorsun belki vardır dedi, ümitlenmesini hayal kırıklığına uğramasını istemiyordum aslında .Sabah verdim akşam çıkar sonucu dediler eşim saat başı laboratuvarı aramaya başladı ve….

saat 6 oldu, laboratuvarı aradım,sonucu söylemedi gelmeniz gerekiyor doktorun görmesi gerek dedi…Bende o zaman jeton düştü,hemen gittik.

Yanımda en yakın arkadaşım vardı,sonuca baktı doktor “gebelik var” dedi.

O an oraya düşüp bayılmadım ya…

Başladım ağlamaya…oradakiler de bebeği istemiyorum sanmışlar ağlamaya başlayınca arkadaşım ağlıyor ben ağlıyorum hemen eşimi aradık söyledik oda başladı ağlamaya o akşam evimiz doldu taştı mutluluğumuzu herkesle paylaştık o heyecanımı şuan tekrar yaşadım yazarken

teşekkürler…