Doğru karar

Merhaba,
Bende evlendikten 6 yıl sonra çocuk sahibi olabildim.Belki sonuca ulaşmamız bukadar uzun sürmezdi ama ben evliliğimizin 3. yılından itibaren birtakım tetkikler yaptırdıktan ve kendimle ilgili herhangi bir sorun olmadığını öğrendikten sonra eşim çabuk davrandı ve hemen Dr.a giderek spermiyogram tahlili yaptırdı, Prof. olan doktorumuz çok da incelemeye gerek duymadan, hiç canlı sperme rastlayamadığını ve bunun Türkiye’de değil, dünyada çaresi olmadığını ve artık çocuk sahibi olmayı düşünmememizi, böyle yaşamaya alışmamız gerektiğini söyleyince eşim ve ben yıkıldık, artık hiçbirşey düşünemiyorduk ve o moral bozukluğu ile eşimin üzerine gitmek istemedim, zorlarsam daha da üzüleceğini düşündüm ve konuyu bir daha açmamak üzere kapattık.

Annem durumu biliyordu ve bizi üzmemek için konuyu açmıyordu, fakat içi içini yiyordu biliyorum. Bir yakınımızın oğlu 15 yıllık evlilikleri süresince uğraş vermiş ve sonunda varikosel ameliyatı olarak çocuk sahibi olmayı başarmıştı. Annem konuyu araştırarak bizim durumumuza benzediğini farketmiş ve ilgili doktorun adını alarak konuyu bana açtı. Eşime nasıl söyleyeceğimi bilmiyordum, çünkü olayı kafasında bitirmişti ama yine de söylemeliydim ve başardım.

Umduğumdan daha iyimser bir şekilde kabul etti ve Dr.a gittik hikayemizi anlattık, benim tetkiklerimi yinelememi istedi ve eşimi muayene etti, spermiyogram bile istemeden güldü ve aman tanrım sizi bunca zamandır umutsuzluğa düşüren Dr.u tanımak isterdim dedi.Daha sonra spermiyogram istedi az da olsa canlı spermlerin bulunduğunu fakat yavaş hareket ettiklerini söyledi, varikosel ameliyatı ile testislerdeki vücut ısısının üzerindeki sıcaklığı azaltacağını ve böylece artık üretilen spermlerin testislerde ölmesinin engelleneceğini ve ameliyat sonrasında 3 ay hormon ilacı ile destekleyeceğini, eğer hala hamilelik gerçekleşmezse aşılama yönteminin denenmesi gerektiğini söyledi. Bir hafta sonrasına ameliyat için gün verdi ve eşim ameliyat olduktan 2 gün sonra hastaneden taburcu oldu, hemen ilaca başladı, o 3 ayın geçmesini sabırsızlıkla bekliyorduk, ben de ya bu süre sonunda hamile kalmazsam ne olacak, acaba aşılamada başarı sağlanabilir mi, olmazsa tüp bebek mi denenecek? diye düşünüyordum.

Bu süre bitiminden yaklaşık 3 hafta sonra adet görmeyince hemen artık ahbap olduğumuz labaratuvara gittim, ama eşime dışarı çıkarken çarşıda işim olduğunu söyledim, çünkü adetimin geciktiğinin farkında değildi, eğer sonuç olumsuz ise üzülmesini istemiyordum. Ben kendim için üzülmüyordum, nedense sadece o çocuk sahibi olacakmış gibi o üzülmesin istiyordum, sanırım acıyı çekip birtakım şeylere katlandığı için sanki onun buna daha çok ihtiyacı vardı. Laboratuvarda 1.tahlil yapıldı oturduğum yerden laborantın yüzünü görebiliyordum, ilk sonuç çıktığında bana manalı manalı baktı ne oldu diye sorunca bana biraz daha bekleteceğini bir kez daha yineleyeceğini söyledi, iyice heyecanlandım, bekledim ve sonunda gözleri yaşararak yanıma gelince anladım, N.Alkış şöyle gözlüklerinin üzerinden bana bakarak kollarını açtı ve ben ağlamaya başladım, koştum sarıldım ikimiz beraber ağladık o artık babam gibi olmuştu. Oradan çıkıp eve nasıl gittiğimi bilmiyorum, eve gelince eşim ne çabuk geldin hani alışveriş yapacaktın elin boş dedi ve elim boş değil bak sana ne getirdim dedim ve koltuğa oturdum. Raporu eline alınca önce anlayamadı baktı baktı, aman tanrım dedi ve başını dizlerime koyup hüngür hüngür ağladı. Allaha bize mutluluğu bahşettiği için şükürler olsun ve allah evlat isteyen herkeze hayırlısı ile versin. Sizlere naçizhane bir tavsiyem olacak; kesinlikle tek bir doktorun görüşüyle karar vermeyin, araştırın, sorun, soruşturun ve çok strese girmemeye çalışın, çünkü özellikle sağlıklı erkeklerin bile yorgunluk ve aşırı stres sonucu varikosel hastalığına yakalanma risklerinin oldukça yüksek olduğu biliniyor. Çocuk isteyen ailelere bol şans diliyorum.

Saygılarımla,