Çocuk İstiyorum Sitesinden güç aldım tedavime devam ettim

Sevgiler Sibel hanım ve tüm site üyeleri.
Benim hikayemi tüp bebek tedavilerinde savaşa devam edenlerden biliyorsunuz. 2005 yılından 2008 yılına kadar 3 düşük yaptım ikisi ikiz gebelik çok zor günlerdi. Doğal yollardan hamile kalıyordum ama kalp atışı olmuyor, gelişmiyordu. Düşüklerden sonra hamile kalamıyordum doktora gittim sorun yok stres yapmayın dedi.
Neyse Tekirdağ’a fakülte açıldı sevindim hemen araştırdım daha önce tüp bebek uzmanlığı yapmış dr gelmiş bize de tüp bebekte düşük riski daha az demişlerdi. Zar zor randevu aldık gittik sağlık ocağı havasında yeni yapılanıyor. Daha önce göğüs hastalıkları hastanesiydi annem orda vefat etmişti ayaklarım zorla gitti oraya.
Raporlarım elimde bekliyoruz eşimle sıra bize gelmek üzereydi ki dekanlar girdi içeriye bekliyoruz eşim işe geç kaldı izin alıp gelmişti. Sekreter beklemeyin yarın gelin dedi eşim ve ben fena bozulduk neden dedim saati dolmuş eşim aksilik daha şimdiden başladı, bizim çocuğumuz olmaz bizde bu şans varken dedi. Ben ağlamaya başladım zaten her yer hamile herkes hamile sanki hep gözüme giriyorlar sanki. Sonra sekreter kıza asla gitmiyorum bugün doktoru göreceğim dedim.
Gitti doktora bayan ağlıyor gitmiyor dedi dr bizi görmek istedi içeriye aldı. Ben ağlıyorum raporlara baktı eşime dönüp sizin çoçuğunuz olacak eşim şaşkın bana dönüp “belki 8 düşük yaparsınız ama sonunda 1 tane canlı olur” dedi. Ben rahatladım can kulağıyla dinliyorum “300e yakın hastam vardı kan pıhtılaşması ve düşük sorunlu ama hepsinin bebeği oldu” dedi. Psikoloğa gelmiş gibi olduk ne yapıcaz dedik sabır dedi. 1,5 yıldır olmuyor dedim muayene etti “sorun yok, 3 aya kadar kalmazsan görüşelim” dedi. Mutlu bi şekilde ayrıldık. 3 ay geçti olmadı gittim “34 yaşındayım zaman geçiyo” dedim.
“Tüp bebek yapalım 1 ay daha bekleyin o aşamalar zor ve masraflıdır sizin tüp bebeklik durumunuz yok ama madem yaş söz konusu tamam” dedi.
1 ay sonra İstanbul’a tüp bebek için gitmeye karar verdik. Maddi olarak toplanmaya başlıyoruz. Bu arada aile apartmanı bizimki erkek kardeşimin hanımı (gelinimiz) hamile bir de öğrendik alt katımdaki kız kardeşim de hamile seviniyoruz ama zorda bir durum onlar içinde babam daha da panik hadi gidin diye baskı yapıyor herkes olsun istiyor. kayınvalidem çok üzgün eşimin kardeşinin de oğlu oldu etrafta bir tek biz kaldık çocuksuz.
Neyse 2009 kasım ayı doktora gitmemiz gerek tahliller için gitmek istemedim eşimde zorlamadı öbür ay gideriz dedi . 29 ocakta adet olmam gerekiyordu ama ben 1 hafta erken oluyordum her zaman olmadı. Bir gün iki gün derken 28 Ocak oldu hemen test aldım gece gizlice yaptım silik çizgi ne kadar sevindim sanki ilk defa oluyormuş gibi hemen eşimi uyandırdım sevinçten uçtu. Ertesi gün test alıp erkenden geldi gene yaptık daha belirgin uçtuk sevinçten. Hemen dr randevu aldık gittik. Ultrasonda gözükmedi kanda bakalım dedi bakıldı 230 çıktı çok sevindim. Doktor sevinme hemen dış gebelik olabilir dedi şok oldum ama sevinçliyim yinede. 1 hafta sonra tekrar bakıldı ve kese görüldü ailece uçtuk sevinçten. Devamlı kontrol 3 gün sonra kahverengi akıntım başladı yine olmadı dedim dünyamız yıkıldı. Eşim işe gitti ben dr a gittim yok diyecek hazırlıklıyım kötü habere.
Neyse ultrasona girdim. Bana dönüp “korkulacak bişey yok hatta kalbi bile atıyo” deyince ağlamaya başladım. Dünyada duyduğum en güzel şeydi asistan bayan bile ağladı. Bana düşük önleyici ilaç, vitamin ve yatak istirahati verdiler. Çıktım eşimi arıyorum sevinçten konuşamıyorum o günü anlatamam. Sonra kendi doktoruma gittik eşimin annesi ve eşimle, dünyalar bizim.
Stresli gebelik geçirdim biraz olucak mı olmayacak mı, düşücek mi düşmeyecek mi, tansiyonum çıkıyo sürekli takip ama çok keyifli karnım büyüdükçe tekmeler duyuldukça yaklaştık o güzel güne. 23 eylül sezeryan günümüz. 9 eylül bayram. Herkes bana bebek için bişeyler alalım diyor ben bebeği görmeden almalarına izin vermiyorum. Bayramın 1.günü herkesi gezdik dolaştık, gece yattık bana bir uyku çöktü uyumuşum hemen. Sabah 6 civarı sular içinde uyandım, bebeğim gelmek istiyordu. Hemen eşimi uyandırdım şaşırdı aceleyle bavulu aldık.
Doktorum nöbetten çıkıyormuş “bayram ya bulamazdınız şehir dışına çıkıcaktım” dedi. Şans bizden yanaydı hemen sezeryan oldum. Bayramın 2.günü saat 07.45’de oğlumuz VEYSEL TÜRKER dünyaya geldi. Ziyaretçi doldu ,her yer beklenen bebek oldu. Allah’ıma çok şükür kucağımız doldu.
Allah herkese nasip etsin. Ben yeni yeni inanıyorum anne olduğuma. Herkese sabırla mücadele etsinler diyorum çünkü ben burada yazılanlardan destek aldım. Eşim 8 ay boyunca bana iş yaptırmadı sadece yemek ve ütü yaptım. O’nunda bana desteği çoktu. Bebeğim 7 aylık oldu her gün yediğim en tatlı bayram şekeri O.
Sevgilerimle