Ben inanın umut edin diyemeyeceğim ama…

Ben inanın umut edin diyemeyeceğim ama…
Evliliğimin başından beri en az bir kaç yıl çocuk istemiyordum …taaa ergengenliğimden beri adet düzensizliği yaşıyordum, sürekli diana 3 2 farlutal vs… kullanıyordum.Karnım hep şişti Allahtan çok kilolu değildim ama yavaş yavaş çene altında kıllanmalar olmaya başlamıştı.Evlendim 4 ay sonra doktora gittim adet görmemiştim ve karnım bildiğiniz 6 aylık gibiydi…evliyken muayene daha farklı olur diye doktora gittik eşim annem ve ben.. Çok süper bir doktordu sağ olsun 20 yaşında toy korkak bir hastaya söylenecek en sert sözleri söyledi..”Ne korunması bırak korunmayı derhal çocuk olmasına bakın senin çocuğun zor olur” tak tak takk!!! Çok sert, çok kırıcı ve acımasızdı işte o zaman başladı bizim hikayemiz…
6 ay ilaç verdi kullanmam için sonra ben o kadına bir daha gitmek istemedim .Çünkü ona her gittiğimde kendimi aşırı kötü hissediyor ve ayaklarım geri geri gidiyordu ,bu arada gurbetteyim kimsem yok eşim ve ben..Sonra doktorumu değiştirdim bana aşılama yaptı aşılama yaptıktan sonra “A.aaa… biz neden hsg çektirmedik olmazsa hsg çekin” diyince ,onunla da ipleri kopardık..
Ya tüplerim kapalıysa ,bu kadar ilaç yol masraf heves nereye gidecekti, sonuç olarak aşılamamda olmadı .
Hüsran 1.sonra HSG çektirdim.Tüpler açık sorun yok, polikistik over benim rahatsızlığım ,eşimde sorun yoktu..Sonra teyzem ısrarla Ankara’ya çok ünlü bir doktorun yanına getirdi bizi…Bir sürü işlem o bu neyse tekrar aşılama sonra gene hüsran….Ama oradan da memnun değildim çünkü inanılmaz hastaları bekletiyorlardı ,yaşadığım heyecanı stresi size tarif edemem ,sonra her ne kadar adı teyze de olsa başkasının evinde kalmak neyse..neyse ya sabır çektik burada başladık bir kere dedik tüp bebeğe karar verdik kabus dolu günlerim şimdi başladı işte..
Ağustostu hemşirelerin çoğu izinli, olanlarda o kadar insana yetişmeye çalışıyordu.işlerini yaparken de yapılan muamelenin tavrın haddi hesabı yoktu. Bir gidiyordum iki kelime bir şey anlatacak diye size yemin ediyorum ,randevu saatinden 3 saat sonra içeriye alıyorlardı ve surat bir karış.Eşim de yanımda yoktu, işleri yoğundu işlem sonunda gelecekti.Bir hasta hele de bizim gibi hastalar 3 saat bekletilir mi? ve özel klinik , üstelik hepsi ünlü doktorlar , sonra bir gün yine bekledik tabi benimle bekleyen yakınımın oflayıp puflaması ayrıca beni geriyordu resmen yalvarıyordum “Yapma zaten ben gerginim evet farkındayım, bu kadar rezil bir yer ama başladım bir kere bende hoşnut değilim ki..”sonra aldılar beni Prof. un yanında , yanında bir kaç hemşiresi ben içeri elim ayağım titreyerek ağlamaklı “hocam çok bekliyoruz ben beklerken rahatsız oluyorum geriliyorum” dedim ve koskoca doktorun bana dediği şey “İstersen bırakabilirsin tedaviyi”
Allahım hiç kimse bana böyle davranamaz, kimseye eyvallahım olmaz benim paramla beni rezil ediyorlar , başımdan aşağı kaynar sular döküldü, onca yol tepmişim bu kadar sıkıntı çekmişim, kaldığım ortam huzursuz ben hastane ilaçlar her şeyi yaşadım bir kere nasıl bırakırım sineye çektim.Sonra “hocam geliş gidişim zor oluyor ben dışarıdan geliyorum kaldığım kişilerinde kendince programları oluyor arabalarıyla getiriyorlar ama çok bekleyince onlara da sıkıntı oluyor bana da” dedim hoca bana tekrar döndü”Özel şöförümü yollayayım seni evinden alsın getirsin” dedi o adamı ben Allah’a havale ediyorum, tek bir şey için katlandım sadece çocuğum için sadece ya olursa diye…kısa geçiyorum sıkıntılar bitmez eşim geldi sonra. Ha bu arada bir şey daha atladım her gün aynı saatte yapılacak iğnelerim vardı benim son iğnem Ankara da olacaktı saat 8 de sayısını hatırlamıyorum 3 4 tane yan yana büyük hastaneye gittim ,ama iğnemi yapmadılar..En son gittiğim hastanede baş hemşirenin yanında gittim resmen yalvardım ağladım “Lütfen bu benim son iğnem tüp bebek yapacağız saati geçiyor “dedim ,ağladım gene de yapmadılar. Eşimle arabaya bindik arabayı sağa çekti kolumu açtım hayatında eline iğne almayan adam bana iğne yaptı, kahrettik mahvolduk ,yürümekten sağa sola gitmekten yorulduk…Neyse o gün geldi çattı bana bakacak olan teyzem memlekete gitti ablam çocukları bırakıp bana bakmaya geldi annem geldi oda bir geleyim bir gelmeyeyim sıkıntılarında neyse eni sonu geldi..biz işlemi tamamladık 3 gün kaldık teyzemin evinde gideceğimiz gün o da döndü evimize geldik test günü geldi çattı .Heyecan içindeyiz ama içimiz boş çünkü bu kadar sıkıntıya zannetmiyorduk.
Hastaneye gittik kanda test yok haydaaa…özel hastane var kıytırık bir tane oda 2 gün sonra veriyor sonucu o kadar bekleyemeyiz sonra burada başka bir ilçeye gittik hastaneye…orda da adam demesin mi” Yok tahlili yazamam.” kardeşim sana ne parasıyla değil mi vereyim parasını yap tahlili “Eee yokkk olmaz” öylemi? müdürün yanına çıktık “Bu ne saçmalık “dedik , oda hemen yazdı çizdi yolladı
(bak bak hala zorluk bir tahlil gene zorluk çekiyoruz) neyse orda 2- 3 saat bi çay bahçesinde bekledik sonucumuzu eşime “Sen bekle ben alacağım” dedim tabi elime aldım ki ne alayım 0 kahroldum önce sustum arabaya bindim yok dedim eşime sonra öyle bir ağladım ki öyle ağladım ki beni bi dağın tepesine bıraksalardı o ağıdımla tüm ilçeyi inletirdim.Aylardır çektiğim sıkıntının dışa patlamasıydı artık .Ne için kim için tutacaktım kendimi …Eve gidene kadar ağladım evde beni bekleyen ablam vardı hepimiz ağladık durduk .Tabi en çok yanan ben ,eşim yine işi dolası ile beni bıraktı gitti..Aylarca ,yıllarca kendime gelemedim tüp bebek programlarını bile izleyemedim.Hhüngür hüngür ağlıyordum. Yani ne anlatsam boş her günüm ağlamak ters takla oldum dünyam karardı Psikoloji denen bir şey yok.
Bir gün kaşıntıyla uyandım önce pire falan ısırıyor dedim evden dışarı çıkmayan bana pire dadandı zannettim sonra iş çığrıdan çıktı,Vücudum komple kızarıyor, kabarıyor, kaşınıyor kaşınmak ne kelime yanıyor resmen..olmadı doktora gittim .Ürtiker dedi doktordan sonra 3 doktor daha gördü hepsi “sıkıntıdan kronik ürtiker” dedi.
Tam 8 ay böyle kaşındım durdum ilaçlarla ayakta duruyordum o da geçti…Bu arada ben hala gurbetteyim hiç bir uğraş yok, gün boyu evdeyim kim ne derse yaptım ,her otu içtim bir kuyunun dibinde çıkmak için resmen tırnaklarıma parçaladım parçalandım ışığı görebilmek için söyleyemeyeceğim çok şey yaptım.
Binalar arasında sıkışmış bir evde oturuyorum. evden çıkmıyoruz ,çünkü yeni ev aldık taşınacağız şans bu ya bitecek evi bile 2 sene de bitirdiler ,sonra bu arada laflar duyuyorum “çocuk yuvanın mutluluğudur” falan da filanda onları da Allaha havale ettim!! Sonra evime taşındım her tarafı manzara, ışık, komşular 10 numara yalnız değilim her şey iyi gidiyor bir kaç ay içinde 8 tane tanıdığım insanın ayrı ayrı ölüm haberlerini aldım , bunların 7si akraba en acısı melekler gibi amcam oğlunu kaybettim
Memlekete gittim yıkıldım geldim sonra eşim bir ihale aldı, bende artık evde oturmamaya karar verdim Çünkü çekilecek çile değil, üniversite mezunuyum ve hastayım ,kafamın dağılması şart artık işin başına geçtim .İşe gittim geldim ,kafam o kadar dağılıyordu ki çevreden gelen sesleri duyuyordum ama unutuyordum..Artık tekrar tüp bebeğe karar verdik ,eşime “beklemek istemiyorum canım yanıyor ne yap ne et başlayalım” “tamam” dedi oda. Özel hastaneyi aradık 1 hafta yoğundular dönmediler bana ön testleri burda yapayım diye (bu arada ben istanbul dışında yaşıyorum).onlarda 3 kez aradıktan sonra döndüler bana faksla yapacak tahlillerimi gönderdiler.
Benimde hep 3 ayda bir hatta daha fazladır adetlerim tüp bebek yapıyorum ama umut yok kimse benim kadar umutsuz değildir herhalde bende hiç umut yok hiç kendime anneliği konduramam yani..Bende adet yerini bulsun bta hcg yaptırayım dedim ,yazdım hatta unutuyordum son anda yazdım. Neyse benden iki kez kan aldılar şeker yüklemesinden önce ve sonra laborant kız ;”sonuçların bir kısmı çıktı vereyim şimdi “dedi .Bende aldım kağıdı elime bta HCG çıkmış mı baktım göremedim, iki adım attım tekrar baktım gördüm karşısında negatif diyor, bildik bir şey yani farklı bişey olmazdı zaten sonra tekrar gene baktım ,rakamların yanında h yazıyor h ‘de high anlamında yani yüksektir öyle boş boş baktım asla yoktur ,bir anda laborant kız çıktı odadan “bakar mısın bu tahlilden anlar mısın?” dedim ama boşluğuma geldi Allah söyletti o da baktı “gebelik var”
dedi.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ne!!!!!!!!!!!! eşimde bende kızı bir tutuk iyi bak iyi bak şaşırmayasın “yok gebelik var “dedi o kadar sakin o kadar rahat o kadar doğal bir şeymiş gibi ben orda yığıldım “ne dedi” diyorum eşime “doğru mu, doğru mu “ kız “doktora çıkın hamilesiniz” dedi “Rabbimmmmmm inanılacak şey değil yani imkansız ,ağlıyorum , kahkaha atıyorum hastanede üst kata çıkana kadar zor yürüyorum sekretere” doktor” var mı” dedim “hasta var “dedi ama ben kendimden geçtim ya yalansa ya yanlış gördüyse ama sevincimi de saklayamıyorum, hasta çıktı gözüm bir şey görmüyor ha bu arada eşim o şaşkınlıkla beni bekleme yerinde bıraktı , sigara içmeye gitti
2 yudumda 1 sigara içmiş. o gelene kadar ben odaya girdim heyecanlı bir şekilde sordum “bak dedim ben hamile miyim “baktı “evet” dedi.
Allahım Allahım bu nasıl bir şey ağlıyorum gülüyorum çığlık atıyorum ,doktor dur çocuğa bir şey olacak dedikçe ben daha da fenalaşıyorum ,herkes benimle ağladı ultrasona girdim “evet bak” dedi çocuk ya bu nasıl bir şey içimdekileri kustum ne varsa içimden ne geliyorsa söyledim doktorumu öpüyorum hemşireleri eşimi durup durup ama delirdim ben.
Eve gidemedik, hemen hastane bahçesinde aradık herkesi. gece bebeğimizin resmini başucumuza koyduk uyuduk.”10 gün sonra gel kalp atışına bakalım” dedi doktor.
Yarın doktora gideceğiz. Eşim inanılmaz mutlu o kadar iyi yaşıyor ki bu anları beni sorarsanız ben hala inanamıyorum yalan geliyor …o her zamanki kurduğum hayallerden gibi geliyor belki yarın kalp atışlarını duyunca yumuşarım ,şimdi diyeceksiniz ki tavsiye ver.
İnancını kaybetmiş, hala bebeğim olduğu halde inanmayan biri olarak inanın demeyeceğim, diyemiyorum ama tek önerim var oda kendinizi meşgul edecek uğraşlar bulun ve unutun .
Dua etmeyi sakın unutmayın Rabbim çabasına düşmüş herkese versin eğer ,70 yaşındaysanız bile hala yoksa çocuğunuz gene versin Rabbimin mucizesi ,bu bir mucize…
ŞH