Çocuk sahibi olamayacağını bile bile yaşamak

Çocuk sahibi olamayacagini bile bile yasamak bir kadina ne kadar hüzün verir.

Bu yazimi nereye yerlestirirsiniz bilmiyorum. Savasa baslayamiyoruz….Bu yüzden SAVASI da KAZANAMIYORUZ…

Çocuk sahibi olamayacagini bile bile yasamak bir kadina ne kadar hüzün verir.;

Eve gittiginiz zaman bombos kocaman evde sessiz sakin kendinizle basbasa kalirsiniz. Iste o zaman bu gerçek yüzünüze bir kirbaç gibi çarpar. Ancak sunuda söylemeden geçmemek gerek. ALLAH ÇARESIZ DERT VERMESIN… Saglikliyim, çok sevdigim bir esim ve kardeslerim var.

Ama o minicik, huzur kokan bedeni, o size sevgiyle bakan yumuk yumuk gözleri neler anlatir size. Buna imrenmemek mümkün mü? Bunlar bir isyan degil sadece bir özlem bir umut belki. Belki bebegim olsaydi adini Özlem yada Umut koyardim ki büyüdügünde ona duydugum hasreti ve ümitlerimi daha iyi anlasin. Ama iste yok yok yok…

Tek çare yumurta nakli. Birgün birisi bana söyle söyledi; Ne kadar fedakar bir insansin baska birine ait olan bir bebegi dünyaya getirmek için çekecegin sikintilar seni ne kadar yüceltir. Acaba dedim… olayi bu yönden hiç düsünmemistim. Degermiydi. Sadece esime ait bir bebek onun kanini onun genlerini tasiyacak bana dair ne bir gülüs ne bir yetenek, hiçbir benzerlik yok. Anladimki buna gerçekten deger. Hani bir laf vardir “Doguran mi büyüten mi?”. Ben hem dogurmus olacagim hemde büyütmüs. Evet o sadece benim ve esimin olacak.

Ama ne yazik ki bunu deneyecek hiç imkanimiz yok. Yani buna bile hakkimiz yok.

Bu yazimi nereye yerlestirirsiniz bilmiyorum. Savasa baslayamiyoruz….Bu yüzden SAVASI da KAZANAMIYORUZ…

Tüm arkadaslarima bu uzun yolda sabir diliyorum. Sakin YILMAYIN…

Sevgiler…
Rumuz Ceyo