Bu konu hayatımın en üzücü ve en mutlu anlarını bana yasatan konudur.

Sayin Ayse Bal  merhaba;
Aslinda ben cocuk istiyorum.com u çok ihmal eden  bir insan olduğumu düşünüyorum. Bunun icin özür dilerim.
Biz ilk tüp bebek kararını 2001 yılında aldık o zaman yaşım 36 idi ve evliliğimizin 10. yılındaydik. Yani kendime en cok kızdığım konu budur 36 yas. Gerçi karı koca sadece kendi emegiyle bir seylere sahip olabilmeye çalışan insanlardık. SSK li calışmamıza rağmen o dönemde tüp bebek masraflarına devlet desteği yoktu. Yaşımız genç iken çalisma isteği ve enerjisi ile aman bizim yasadigimiz yoklugu cocuğumuz yasamasn biraz düzen kuralım diye bekledik. Bu arada gittigimiz özel doktorlar “ya sizin cocuğunuz elbette olur diye”. bizi hem oyaladilar, hem gerekli gereksiz operasyonlar yaptırdılar  bana ve  esime, hemde bir ton maddi yüke neden oldular. En son 2001 yilindatip fakültesinde sorunum nedir diye detayli incelemeye tabi tutulma kararı aldığımızda sorunumun tüplerimin tıkanıklığı olduğunu öğrendik.Ve tek çaremiz tüp bebek idi. Ne yazikki bu sonucu öğrenmek için gittiğim Tıp fakültesi doçentlerinden biri beni operasyona almıştı. Ve operasyon sırasında temizlemesi gereken bir rahim ici perdesi olurmuş onu temizlememis. Bana stressiz bir döneminizde tüp bebege baslıyalım dedikten sonra kararlastırdığımız tarihte yanına gittigimde bana inanılmaz tekliflerde bulunup reddetti  tüp bebek yapma isini. Ağlaya ağlaya gittigim kız kardeşimin evinde onu arastırmalarının sonucunda oğrendiği adres olan Antalya Tüp Bebek merkezine gittik. Sağolsun Kemal bey Tıp Fakültesinin sonuclarına baktıktan sonra başlıyalım dedi ve biz basladık tup bebege. 2001 aralık ayında ilk denemem yapıldı ve ikiz hamileligim gerçekleşti. Ancak işte ne yazikki temizlemesi gereken rahim içi perdeyi temizlemeyen doçent sayesinde ben 4,5 aylık hamileligimde ölümlerden dönerek iki gün üst üste sezeryan geçirerek iki bebeğimide kaybettim.
yani buraya kadar aslinda 4 ana problemimi yazmis oldum.
1. Cocugumun olmaması konusunu ciddiye almamam ve cok gec kalmam.
2. Cok gereksiz muayenehanelerde zaman ve para kaybederek gereksiz operasyonlar geçirmek.
3. Bu konu adına hissettigim aşırı stres.
4. Sanssızlığım oda tıp fakültesindeki karşıma çıkıp beni inanılmaz demoralize eden doçentti.

Tabi bu cocukları kaybetmemiz beni cok daha negatif etkiledi ancak hırsım cok daha fazlalasmıstı. Eşimi 2. kez ikna etmem ise cok zor oldu. Çünkü o hem cocuklarını kaybetti, hemde benim ölüm dösegindeki günlerce süren halimi gordu. Çocuk değil seni istiyorum diyerek karşıma çıktı her ikna denememde. Ve simdi hayretle karşıladığım bir davranış gelişti bende. Sokakta yürürken bile genç ciftlere tahammül edemez bir kıskançlık hissediyordum. Onların sansi var çocuk sahibi olmak icin ancak benim belkide hic kalmadı diye.
Kemal bey benim durumumu basindan sonuna takip etti sagolsun. Karşına tekrar denemek istiyoruz diye çıktığımızda bizi yüreklendirdi ve kisa bir aradan sonra yeniden deneyip 2003 ekim ayinda her annenin hissettigi gibi bende dünyalar tatlısı bir kız cocugu sahibi olabildim.

Simdi düşünüyorumda gercekten cok gec yasta sahip oldum diye. Bunu düşünme nedenim ise.;hem ileri yaşın tedavi sırasında getirdigi negatif etkiler, hemde cocuk büyürken sizde azalmış olan enerji. cok istememe ragmen onun hakettigi kadar enerjik olamamam.
Aslinda kısaca yazmaya gayret etmeme ragmen bu konu hayatımın en üzücü ve en mutlu anlarını bana yasatan konudur. Yani bu konuda günlerce konusabilir vede yazabilirim.
Siteniz bana manen o dönemlerimde gercekten cok destek oldu. Sadece yalniz olmadığımı bile hissetmek yüreklenme nedenimdi. Sibel hanım ve sizler gercekten yüregi çok büyük özel insanlarsiniz. Emekleriniz icin sonsuz tesekkür ediyorum.
Saygılarımla
S. Ü