Benim umutlarım yeşerdi filiz verdi, darısı başınıza.

Benim umutlarım yeşerdi filiz verdi, darısı başınıza. Merhaba,

Benim umutlarım yeşerdi filiz verdi darısı bu umut uğrunda mücadele edenlerin başına inşallah.

Eşimin sperm sayısının yetersiz olduğunu ve tedavisiz çocuk sahibi olamayacağımızı öğrendik.Eşimde bende ilk başta bundan etkilendik dersek yalan olur.Doktorumuza güveniyorduk ve ilk denemede olur sandık.

Bütçemizi ayarlayıp bir hastanede mart ayında tedavimize başladık.Dediğim gibi bu olay bizi etkilememişti bu yüzden büyük bir moralle ilk tedavimize başladık sonuç negatif oldu yine moralimizi bozmadık ikinci sefere olur inşallah dedik.Maalesef sonradan olacakları bilmeden doktorumuza da güveniyorduk.
Bu arada tedaviye başladığımız zaman ben 35 yaşında olduğum için tedavi aralarını da kısa tuttuk Haziran ayında ikinci denememiz oldu yine sonuç negatifti.Bizi sonucun negatif oluşundan ziyade doktorumuza olan güvencimizin zedelenmeye başlaması bizi daha çok üzdü.Çünkü doktorumuzla sonuç negatif olduktan sonra görüşmeye gittiğimizde bana kullanmamı söylemedikleri ilaçları kesmemi söyleyince biz şok olduk maalesef kullanmam gereken bazı ilaçlar dosyama yazılmış ama nasıl bir ciddiyetsizlikse bize söylemeyi unutmuşlardı.

Doktorumuza bunları kullanmadım ki deyince zaten pek etkisi yoktu bunların mühim değil diye geçiştirdi biz doktorumuza güvenimizi yitirmişte olsak üçüncü denemeyi deEkim ayında bu doktorda devam ettik ve sonuç bu kez de maalesef negatifti.Ve bu kez baştan moralmen çöküntü içindeydim ve inanın hastaneye de transfere de ağlayarak gittim ve hastaneden eve dönüşte bile hala ağlamama engel olamıyordum çünkü bu kez ve ilk kez baştan umutsuzduk ama yine veren Allah diyerek belki demekten de kendimizi alamıyorduk amma sonuç her zamanki gibi negatif oldu.Doktor beyle görüşmeye gittiğimizde hayatımda ilk kez tamamen yıkıldım çünkü baştan beri her şey çok çok iyi diyen doktor şimdi karşıma geçmiş bana DONOR teklifinde bulunuyordu.

1 hafta kadar herşeye küstüm sonra Ben Ne Yapıyorum Benim Çocuğum Olup Olmayacağını Kul Değil Allah Bilir Onlar Bir Vesile Sadece deyip başka tüp bebek merkezlerine müracaat ettim doktorlarla görüştüm.Bir önceki doktordan biraz dosyamı zorlada olsa almıştım ve bu görüşmelerimde dosyamı da gösterdim ve inanır mısınız bana oldukça yüksek dozajda ve gereksiz biri ilaç yüklemesi yapıldığını öğrendim ve bunu tam 5 tüp bebek merkezi doktoru da söyledi bu vahim bir durumdu ben doktordan şikayetçi olmayı bile düşündüm .Beş tüp bebek merkezi doktorları da gerekir. Benim gayet sağlıklı olduğumu bütün tahlil neticelerinde bütün hormon seviyelerinin iyi olduğunu ve denemeye devam edersem ANNE olmamam için bir sebep olmadığını söylediler.

Mutluluktan uçuyordum. sanki hemen anne olmuş hissine kapıldım adeta.Bir yıl sonra Mart ayında tedaviye başladık. 22 Nisan da VE BEN HAMİLEYDİM seviçten çıldırmıştık eşimde bende aldığımız haberden saatlerce ağladık mutluyduk herşey mükemmeldi taki aynı hastanede kontrollümü yapan ve değerli doktorumuz benden 3.5 aylık hamileyken istediği kan tahlili ile hayatımız allak bullak oldu. Sonuçlar normal değildi bebekte bir terslik vardı ve bana Amniosentez yani diğer bu tedaviyle uğraşan kader arkadaşlarımın anlıyacağı üzere rahime girip bebeğin suyundan bir sıvı alınması olayını uyguladılar.

Aradan bir ay 10 gün gibi bir zaman geçti.Karnım büyüyordu ben mutluydum çünkü olumsuz hiçbirşey aklıma gelmiyordu.Hamileliğimin 5 ayıydı.Tahlil neticesi hiç hoş değildi doktorumuz Altuğ bey bunu bana nasıl söyleyeceğini bilemediği için eşimi aramış sonra eşim,ailem hep beraber hastaneye gittik Doktorum dahil olmak üzere hepimiz ağlıyorduk inanın tahlil neticesi milyonda bir görülebilen T18 vakasıymış. Ben doğurmak için ısrar edince doktorum bana bebeğimin ölü doğma riskinin çok yüksek olduğunu,şans eseri sağ olarak doğsa bile en fazla 1-1,5 sene oda makineye bağımlı olarak yaşama şansı olduğunu bana bu kararımın hem bebeğimin acı çekmesine hem de benim nedenli üzüleceğimi açıkça anlattı ve bebeğimi tahliye etmek istediklerini söyledi. inanın bunları anlatırken diğer doktorlarım kendi canlarına birşey olmuşcasına ağlıyorlardı.YIKILDIM inanın şu an bile bu satırları yazarken ağlıyorum.

Neyse eve geldik eşim ve ailem bu süreci uzatmamam gerektiğini hemen hastaneye yatmamı istediler.Doktorumu aradım sabah geliyorum dedim o gece nasıl sabah oldu bilmiyorum.VE hastaneye gittik ben son kez bir umut işte muayene olmak istedim o bölümün bütün doktorları ilgilendi çünkü hastanede ilk böyle bir oluyormuş.Yatışım yapıldı suni sancı verildi ama ben bebeğimi vermemek için gerçekten direndim bu çok kötü bir duygu Allah Kimseye Yaşatmasın. Ve Sabah 06.00 Da Her Şey Bitti.Ailem, doktorum hiç yalnız bırakmadılar kurban bayramı arifesi hastaneden çıktım 6 ay kendime gelemedim dersem yalan olmaz .

Sonra bir sabah kalktım ve eşime ben hastaneye gidiyorum gene aynı doktora tedaviye başlayacağım bu iş sonunda olacak dedim. Beraber Hastaneye gittik randevu bile almadan sağ olsun Doktorumuz ilgiyle karşıladı ve hemen tedaviye başladık.Tedavinin 4 ncü günü yeterli yumurtlama olmadığı için kendi isteğimle tedaviyi kestik sonra iki ay sonra tekrar denedik ve yine hamileydim fakat 2 hamilelik kan testinde yine bir anormallik vardı seviye artacağına düşmüştü.Doktorum ilacı kesmemi embriyonun sağlıklı tutunamadığından seviyenin düştüğünü söyledi onlara sonsuz güvendiğimden sözlerini dinledim.VE doktorumun yanından ayrılırken 2 ay sonra tedavi olacağımın kararını vermiştim.

Kasım ayında tekrar yani yedinci kez tedaviyebaşladım .
12 ARALIK Ve Hemşire Arkadaşlar Müjdeyi Verdi HAMİLEYDİM.Vücudum sıvı toplamıştı daha bebeğin kalp atışını duymamışken ve yine kaybetme korkusu ama bu kez bunun korkulacak bir şey olmadığı muhtemelen çoğul gebelikten dolayı olduğunu söyledi doktorlarım.ve o ilk müthiş güne kadar istirahat etmemi söylediler.

O Büyük Gün Gelmişti.Büyük Bir Heyecanla Hastaneye Gittik.Muayenede Hepimiz Şok Olmuştuk Çünkü Üçüzlerim Olacaktı.Sevincimden Ne Yapacağımızı Bilemedik.
Fakat sicilim bildiğiniz üzere pek iyi değildi bu nedenle 12 .ci hatada çoğul gebelik olduğu için CVS yani plesantadan parça alınması işlemi yapıldı.Bebeklerimin biri AYRI diğerleri ise Tek Yumurta İkizleri İdi. Yaklaşık bir ay sonra tahlil neticesi geldi ayrı yumurtada olan bebekte down sendomu ve kromozom bozukluğu bulunduğunu söylediler zaten doktorumuz ultrason incelemelerinde tek olan bebekte problem olabileceğini ama tahlilsiz bir şey diyemeyeceğini söylemişti.Diğer ikisi sağlıklıydı ama inanın bu durum bile bizi yeterince üzmüştü.Sonra o bebeğimin bana ve diğer kardeşlerine zarar vermemesi için beni ve diğer bebeklerimin hayatını riske atmamak için maalesef istemeyerekte olsa kalbi durduruldu.Diğer iki bebeğim gayet sağlıklıydı.ilk günden itibaren düşük riskim çok yüksekti 32 HAFTA sadece doktor kontrol günleri hariç devamlı yattım.Fakat inanın elimde olsa her gün ultrosona girip bebeklerimi seyretmek istiyordum.

MÜTHİŞ BİR DUYGU ALLAH HER İSTEYENE TATTIRSIN.24.cü hafta düşük riskim ciddi tehdit etmeye başladı yarı hafta hastane yarı hafta ev derken 32 hafta 1 günlükken akşam saat 22.30 da hafif sancım oldu biz işi şansa bırakmayıp hastaneye gittik ev yolda giderken birden bire böbrek sancısıyla adeta feryad etmeye başladım hastaneye geldiğimizde hemen doktorumun odasına aldılar o gün büyük bir şansımız varmış nöbetçi doktor ailemizin bir parçası haline gelmiş olan kendi doktorumdu .

Hemen muayene etti ve doğumun başladığını 10 dk.içinde ameliyata alınacağımı söyledi VE GECE SAAT 02.30 GÖZÜMÜ AÇTIĞIMDA doktorlarım bana göz aydın verdiler bebeklerimin sağlık durumları iyiydi ama 32 haftalık aldıkları için emme ve yutma kasları gelişmemişti yoğun bakımda kalmaları gerekiyordu biri 1800 diğeri 1600 kg. dı.Doğumun gündüzü bebeklerimi görmeye yoğun bakım ünitesine çıktığımda adeta nefesim kesildi kalbimin duracağını zannettim.

Allahım bu ne müthiş bir duyguydu bebeklerim harikaydılar ve benim sesime tepki veriyorlardı .Düşünebiliyor musunuz beni yani ANNELERİNİ TANIYORLARDI. Ertesi gün rahatsızlandım bebeklerim süt bekliyordu ama ben veremiyordum birçok tetkikler yapıldı tedavilere başlandı.Bu çok kötü bir durumdu bebeklerimden birisi mamayı reddediyor ve ANNE SÜTÜ istiyormuş ve biz acilen bebeklerime süt verebilecek birilerini aradık ben yattığım yerden kalkamıyordum ailem eşim çırpınıyordu ve sonunda ALLAH BİNLERCE KERE RAZI OLSUN iki ayrı arkadaşımız süt verebileceklerini söylediler ve benim 1 hafta sonrada ben iyileştim benden 20 gün sonra yavrularım nihayet ve sonunda evlerine evimize geldiler.
Şimdi iki tane dünya harikası oğullarım var ve hayat anlarla yeniden var oldu bizim için.Sana binlerce kez şükürler olsun Allahım.
Allah ne bize nede başkalarına evlat acısı göstermesin ve isteyen çaba gösteren herkese evlat nasip etsin inşallah.

Ne olur arkadaşlar vaz geçmeyin ,ben vazgeçmedim ve sonunda muradıma erdim çok şükür.Şimdi her günüm bayram bana.Darısı bütün anne ve baba olmak isteyenlerin başına.inanın ve vazgeçmeyin lütfen!

….

Diğer tüp bebek Başarı hikayelerini okumak için burayı tıklayınız