Pes Etmedik

Sevgili Arkadaşlar,

Sizlerle tanışalı iki yıl oldu. Bu esnada her zaman yanımdaydınız ve hep sizin desteğinizi hissettim.Bunun için sizlere sonsuz teşekkürler ediyor ve hayırlı güzel dualarınızın kabul edilmesini diliyorum.Bende çok uzun ve çok meşakatli bir çabanın sonucunda kazandım diyebilirimm. Çok şükür inşallah bebişlerimi 8 ay sonra eve getirdiğimde de sevincimi sizlerle paylaşırım.

Bu yola eşimle ben tam 13 yıl önce başladık.Yeni evli iken dahi her ay heyacanla bekliyorduk.Olmayınca bir Dr gittik ve eşimde değer 0 çıkmış ve varikosel amaliyatı olmuştu.Ameliyat sonucunda yapılan biyopsi sonucunu bir Dr gösterdim.Bana: Hiç uğraşmayın dedi. Ve ben bunu hiç eşime söylemedim.Tedaviyle olurmuş dedim. Ama günlerce gizli gizli ağladım.Eşimde pes etmedi bitkilerden özellikle KAPARİ yedi ve bir çok bitki .Belli bir noktaya gelmişti 10 milyon gibi. Küçük bir kasabada ikimizde öğretmenlik yapıyorduk.Ve her şeyi oluruna bırakmıştık.1998 yılında bir gün okulda bir arkadaşla tartıştık ve ben şu an burada duramam gel Ankara ya sevk alalım dedim. Sevk alıp O kızgınlıkla Ankara ya geldik. Hiçbir DR ve hastane araştırmamız yoktu. Bir üniversite hastanesinden randevu aldık. DR o kadar iyi ve ilgiliydi ki ve ne dedi biliyor musunuz.Siz bu durumda bile kendiliğinizden tedavisiz dahi hamile kalabilirsiniz.Yalnız beynimizde problemi çözemediğimiz için 8 kere aşılamada da başarılı olamadık.Bu esnada da tayinimizi Ankara ya çıkarttık.Israrlarımız sonucunda Tüp bebek servisinde dosyamız açıldı.2001 haziranında her şeyin çok güzel gittiği micro enj olumsuz oldu.Hem de 20 döllenebilir yumurtadan 16 sı iyi embriyolardı ve en iyilerinden 6 tanesi transfer edildiği halde.Hiç bıkmadan umudumuzu yitirmeden 2002 şubat ayında tekrar denedik yine her şey güzeldi ve bu sefer 5 tane de dondurttuk. Ama yine sonuç olumsuz çıktı. Artık insanlar bizi görünce uygulama ne zaman diye soruyordu. Olumsuz sonuçtan sonra DR konuştuğumuzda biz donmuş embriyolarımızı çözdürmek istiyoruz dedik. Dr umuz siz bilirsiniz ama unutmayın ki donmuş embriyoda başarı biraz daha düşüyor. Olsun dedik hem manevi hem de maddi yönden çökmüş durumdaydık. Ve hastanedeki bebişlerimi geri almak istiyordum. Bu şubatın 19 da bebişlerimi geri aldım ve beklemeye başladım .Fakat eşim ve benden başka hiç kimse bilmiyordu. Bekleme sırasında hep dua ettim ve hep olumlu düşündüm.Kan vereceğim gün hafta sonuna rast geldiği için pazartesiyi bekliyordum. Hafta sonu hastaneden aradılar onlar bendende heyacanlı idiler. Pazartesi kan verdim sonucunu beklerken kalbim duracaktı .

Sonuç çıkar çıkmaz hastaneden aradılar Eşime “Hayırlı olsun Çarşamba tekrar kan vermeye gel dediler” ve kapattılar. Ben inanamıyordum tekrar aradım sonucu bir kerede ben duymak istiyordum ve doğruydu. Çarşambada sonuç çok güzel çıktı artık rutin takip ve işlemler başladı. Hemşire hanım ilaçlarımı yazarken Allahım ne kadar güzel Artık sevke gebe yazıyorum diye sevincini belirtiyordu. Allah inşallah bebişlerimi ( bebişlerimi diyorum çünkü daha sayısını bilmiyorum iki taneyse diğeri üzülmesin diye) sağlıklı bir şekilde bu dünyaya getirmeyi nasip etsin. Allah herkesinde gönlündekini versin. (Amiiiiiiin)

Bundan 13 yıl önceki dr inansaydım mutsuz ve umutsuz bir insan olacaktım ..ama benim sizin gibi bana umut veren destek çıkan arkadaşlarım vardı.