Tüp bebek başarı hikayesi : Minik Sevdalarım,Oğullarımın Hikayesi

Tam 7 yıl olmuştu evleneli.İlk 1 yıl henüz yeni evliyiz nasıl olsa olur diye korunmuştuk. Nereden bilebilirdik ki yıllarca evlat sahibi olamayacağımızı.

Yeni ümitler,yeni heyecanlar yeni arayışlar içinde iyi denen her doktora gittik. Yapılan onca testten sonra sebebi bilinmeyen infertilite olduğumuz söylendi.İlk bakışta hiç korkmuyordum “nedeni bilinmeyenden” demek ki sorun yoktu demek ki olacaktı bebeğim.Yıllar geçtikçe sonuçsuz kalan tedavilerin ardından korkmaya başladım. Ya olmazsa ya hep kurduğum annelik hayallerim gerçekleşmezse.Ne eşime nede kendime anlatamadığım duygular içerisindeydim. Hani derler ya tarifi mümkün olmayan. Sonuçsuz kalan her tedavinin ardından kalbimdeki acı biraz daha büyüyor boğazıma sarılan el daha da sıkılaşıyordu. Tam 9 aşılama uygulandı hepsi negatif. En sonunda Tüp bebek yapılmasına karar verildi.Tedavim başladı her gün iğnelerimi vurdum, kontrollerime gittim.Yumurta toplama gününün karar verilmesi için gittiğim son ultrason kontrolümde doktorum yeterli yumurta olmadığı için tedavimi yarıda kesti.

Günlerce kulaklarımda anlamsız bir çınlama hiç bir şey duymadan hiçbir şey görmeden geçti zamanım.Hep bir ümit ama bir o kadar da acı içinde.2 Ay sonra ikinci tüp bebek tedavime başlandı her şey yolunda gitti.yumurta toplandı 4’ü döllendi ve 2’si transfer edildi.Ve başladık beklemeye.Tedaviyle onca yıl geçirmiştik ama sonuç tahlilini beklediğimiz zaman geçmek bilmemişti.Ne yazık ki tahlil gününden önceki gece reglim geldi. Eşimde bende sabaha kadar tek kelime konuşmadan öyle oturduk. Sabah sonucu merak eden bir arkadaşım sayesinde tedavi gördüğüm hastaneyi arayıp reglimin geldiğini ve tahlil için gelmemize gerek olup olmadığını sorduğumda siz yinede gelin dediler. Eşimle hazırlanıp çıktık hastaneye gittik. Ben gidip kanımı verdim.”Sonuç belliydi tutmamıştı işte niye illa test yapıyorlar niye bizi burada bekletiyorlardı ki bence hiç gereği yoktu “Yapmaları gerekiyormuş.Eşimle her zaman gittiğimiz küçük çay ocağına oturduk.1 saat sona bizi arayıp gelmemizi istediler. Hastaneye girdik bizi dr.muzun odasına yönlendirdiler.Hiç unutmuyorum doktorum elinde dosyam “Hayırlı olsun hamilesin” dedi.Eşimde bende şoktaydık bir eşim bir ben sırayla doktora emin misiniz diyip duruyorduk.Kendimize geldiğimizde ben kanamam olduğunu söyledim.Muayene edildim.Transfer edilen iki embriyonunda tuttuğunu ama birini düşürdüğümü söyledi.Diğer bebeğinde çok fazla kanamam olduğu için kesin düşeceğini boşuna ümitlenmemizi söyledi.Yok ya böyle bir şey olamazdı tüm bu olanlar bir şakaydı.Hamileydim daha ona inanmaya çalışırken bebeğimin düşeceği söyleniyordu üstelik kesin bir tavırla. Dr’um kendimi üzmemem ve çok fazla ağır iş yapmamam konusunda beni uyarıp odadan çıktı.Biz yine eşimle eve döndük.Yine başladık beklemeye bu sefer bebeğimin düşmesini bekledik.Bir kaç gün kanamam devam etti.Sonra kesildi.Yeniden hastaneye drmuzla görüştük bana bir kaç soru sorup yeniden kan tahlili istedi sonucu alıp yanına gittik ve bebeğimin düşmediğini aksine bana sıkı sıkı bağlandığını öğrendik. Şimdi sadece kalp atışlarını görmeye gelmişti sıra.Bir kaç gün sonra ultrasonda ilk defa bebeğimizi gördük.Eşim gözyaşlarını tutamamış bana göstermemek için dışarı kaçmıştı. Allah’ım öyle güzeldi ki.

Çok güzel ve sorunsuz bir hamilelikten sonra Canımın içi Minik sevdama kavuştum.Çok şükür sağlıkla Rabbim kucağımıza almayı nasip etti anneydim artık.Derken Oğlum 10 aylıkken ikinci bebeğime doğal yollarla hamile kaldığımı öğrendim bir oğlum daha dünyaya geldi. Bir gün sizinde olacak ben inanıyorum. Sizde asla inancınızı kaybetmeyin.
Sevgiyle hamile Kalın……