Siz hiç bilir misiniz doğmamış çocuğunuzu kaybetmenin korkusunu?

Siz hiç bilir misiniz doğmamış, hatta var olmamış çocuğunuzu kaybetmenin korkusunu ya ona bir şey olursa diye üzülmenin ne olduğunu…
Benim hikâyem Eylül 2007 den beri savaşı kazananlar listesine girmeye çalışan iki kişilik küçücük bir aileyi anlatıyor… Bilmiyorum birileri sürekli sorduğu için mi yoksa gerçekten mi istediğimiz için hadi bebek yapalım bizimde olsun dedik. Çünkü benim bildiğim gördüğüm herkesin çocuğu olurdu hatta insanlar minicik bebeklerini sokaklar çöp kutularına bile atarlardı eğer istemezlerse…Bir arkadaşım bence önce bir kadın doğum uzmanına git testlerini falanda yaptırırsın demişti.Sadece ama sadece öylesine gittik bir polikliniğe testlerimizi yaptırdık basit hormon testleri ve spermiogram.
3-4 gün sonra testleri aldık doktora götürdük benimkilerde bir şey olmadığını söyledi eşiminkine baktık spermin düşük görünüyor ama siz bunları üroloğa götürün dedi…Şimdi düşündüm de sonra nasıl oldu da biz aslında hemen evimizin karşısında olan tüp bebek merkezine gittik ve nasıl o tedaviye başladık inanınki hatırlamıyorum …Tek hatırladığım şey sabah akşam iğne vurulduğum sürekli doktoruma muayene ye gittiğim eşimin canlı sperm bulunamadığı için ( bu arada eşim tek yumurta) tese olması üroloğunun hatası yüzünden çektikleri ve doktorumun transferden sonra dilediği bol şanslar…ve
12 gün sonra sonuç negatif… Ben kendime 1 hafta sonra falan geldim….
Ben hep zannediyormuşum ki biz gideceğiz merkeze 12 gün sonra kucağımıza paketlenmiş bir bebek verecekler ama yoktu bir paket, bir bebek…
Yaklaşık bir 7-8 ay sonra tekrar denemeye karar verdik tekrar gittik merkezimize sil baştan başladık tekrar iğneler tekrar tesa bu sefer cam gibi 2 embriyo ( doktorumun deyimiyle) ve gene bol şanslar… 12 günlük tuvalet haricinde kalkmadan, yaz ortasında ayakta kalın çoraplarla geçen süreç sonuç gene negatif. İlkinde hiç dinlememiş hep çalışmıştım olmamasını bunu bağlamıştık ama anladık gibi yatmak değilmiş çözüm tabi hemen bir kılıf bulduk çok stres yapmıştım…
2.olumsuz sonucun ardından doktorum biz hep sizde bir problem yok dedik ama içimiz rahat etsin gelin size histeroskopi yapalım basit bir işlem zaten dedi eee iyi dedik basit ya zaten hemen yaptıralım ama o basit işlem yaklaşık 2 saat sürdü çünkü rahim ağzı yırtılmış dikiş atılmış ama biz bunu çok sonra öğrendik ama rahatladık (mı bilinmez tabi..) çünkü bi problem yoktu.
Yılmadık  yaklaşık 10 ay sonra tekrar deneyelim dedik .Geçen seferden de kalan dondurulmuş bebeklerimiz vardı ,daha çok üşümesin yavrularımız dedik ve aldık kolaydı da zaten o kadar iğneden sonra koldan iki iğne dokunmuyor insana ama nedense ben eşime hiç söylemedim ama pek istemiyordum yorulmuştum herhalde hep üzülmekten sonuç  25 çıktı ama yeterli değil dedi doktorumuz, ikiye katlanması lazım düşük bir diğer katlanmayabilir ama olumlu düşünün dedi ama biz olumsuzluğa alışmışız ya artık düşünemedik değerde yükselmedi…
Ama çok büyük bir umut oldu bizim için demek ki hamile kalabiliyordum “yuppiii “dedik ve hemen 2 ay sonra tekrar başladık yani 4. deneme gene aynı merkezde gene aynı yöntem ama eşimin dondurulmuş spermi vardı birimiz rahattık yani ne kadar rahat olunursa işte :))
Çok büyüüük umutlarla başladım kız olursa ismi de hazırdı “Hayal” müthiş kilo aldım ,daha doğrusu şiştim su topladım, yılmadım olacaktı çünkü emindim olacaktı hayal transferde..Bu sefer son bu sefer son dedikçe doktorum ,embriyologum ve hemşirelerimde benimle beraber hüngür hüngür ağlamıştı.
İlk defa blasa gidildi ilk defa 2 gün dinlenip ( gene bir yattım yani) sonra dolaştım ve çalıştım
( öğretmenim bu arada) ve sonuç 90 havalara uçtuk .Eşimle hastaneye gittim iki gün sonra tekrar kan tahlili için.Tüm ekip beni kapıda karşılıyor, doktorumun gözleri ışıl ışıl 2. tahlil 210 her şey normal doktorum biz gene 3. tahlili de yapalım dedi yaptık “1000 küsür ” Aman Allahım!….. Herkese söylüyorduk içimden haykırmak geliyordu “annnnnneeeee” oluyorum diye.Haykırdım da ama çok sürmedi .
10 gün sonra kanamam oldu .Doktorumun ısrarlarına rağmen beklemek istedim, inanmak istemedim ama biri rahimde biri tüpte tutunmuş ,bebeklerimizin meğer laporaskopi ye girerken gene ağlıyorduk hem doktorum ,hem ben….Ameliyatta öldürdünüz bebeğimi diye ağlamışım…
Ama gene yılmadık, durmadık 5 .denememizi yaptırdık.Farklı olsun bu sefer dedik, merkezi değiştirdik. Belki farklı bir bakıştırdık dedik çözümümüz ismini de değiştirdim bebeğimin belki de ismini beğenmemişti  “Masal” dı bu sefer adı.. Anlattığım masalları değiştirdim belki de masalları beğenmemişti .10 gün sonra sonucu aldık..” 63 “ uçtuk havalara gene ama; iki gün sonra yere çakıldık. Katlamadı değer 60 da kaldı.Sonra tekrar kan testleri, yavaş yavaş katlayan bir değer sonuç gene dış gebelik …yani hüsran …yani üzüntü
işte benim de hikayem bu….

E.M.Y

Tüp bebek tedavileriniz için Çocuk İstiyorum Formu ile bizimle iletişim kurabilirsiniz.