Merhaba Ben umudumu hala sürdürüyorum

Merhaba
Ben umudumu sürdürüyorum

Eşimle 1998 yılında tanıştık ve 1999 yılında severek evlendik.Tek bir hayalimiz vardı.Bir aile olabilmek ve
çocukta aileyi oluşturan elemanlardan birisiydi.

Eşimin babası olmadığından dolayı dolayı hiç bir dayanağımız yoktu. Düğünümüzü ,evimizin eşyalarını ve her şeyi kendimiz yapmak için çabaladık durduk. Bu aradada çocuğumuzun olmasını çok istedik, çünkü eşimde bende çocukları çok seviyorduk. Hep bekledik bir çocuğumuz olsun diye. Ama olmadı ne yazık ki !!!

Eşimin bana söylediği bir söz vardı: Ben baba sevgisini hiç tatmadım, herhalde babalık sevgisinide hiç tadamayacağım.

Bu arada eşim askere gitti. El işi yaparak, merdiven silerek eşimin askerliğini yaptırdım. Eşim askerden geldikten geldikten sonra çocuk sevgisini bastırabilmek için bir çocuk eğitim ve rehabilitasyon merkezinde işe başladı. Ufak tefek ev eşyalarımızı taksitle alarak bir yuva kurduk. fakat halen bir çocuğumuz yoktu ve bir aile olamamıştık.

Ben bu süreçte kendimi oyalamak ve maddi katkıda bulunmak için bir fabrikada işe başladım. Daha bir aylık elemanken hamile olduğumu öğrendim.Dünyalar benim olmuştu.Çalıştığım işyerinde bali ve tiner ile iş yaptığımdan dolayı doktor işi bırakmamı söyledi.Hiç düşünmeden bıraktım işi.Neden bırakmayayım, yıllardır hasretliğini çektiğim anneliği , eşimde babalığı tadacaktı. Ama olmadı. Daha bir kaç aylık hamileyken ağır sancıyla doktora gittim ve kürtajla bebeğimi aldılar. Sanki kürtajla bebeğimi değil de canımı aldılar. yaramayan

Yıkılmıştım; Fakat her şeye rağmen yaşıyorsun ve hayatta devam ediyordu. Ayrıca çıkmadık candan ümit kesilmiyordu. Bu arada çeşitli işlerde çalışarak kendimi oyaladım.Ama çocuk ateşim hiç sönmedi ve 2005 yılı sonunda ikinci müjdeli haberle dünyalar benim oldu.İkinci kez hamileydim. Ama kontrole gittiğimde çocuğumun karnımda öldüğünü söylediler ve kürtajla bebeğimi yani canımı aldılar. Fakat yukarıda da dedim ya çıkmadık candan umut kesilmiyor işte. İçimde ufakta olsa bir ümit vardı

Tedavi için Kocaeli araştırma hastanesine yolladılar. Bütün tahliller yapıldı. Hiç bir şey yok tek çare tüp bebek dediler. Fakat bizim hiç maddi gücümüz yoktu. İmkanımız yoktu. Her gece rüyalarımda gördüğüm çocuğu ve çocuk sevgisini dindirememiştim. Fakat ne olursa olsun umudumu hiç yitirmedim. Hep bir arayış içindeydim.

Zeynep Kamil hastanesine gittim, bir kez aşılama yaptırdım; tutmadı Onlarda tüp bebek yaptır dediler

Televizyondaki bazı programlarda çocuğu olmayan izleyicilere tüp bebek yaptırıyorlardı. Hep bir ümit varya içimde,şansımı deneyeyim dedim ve bir kanalda bir programa katıldım. Tüp bebek sözü aldım. Yolladıkları hastaneye gittim, doktor ilk muayenede senin şansın %1 dedi.Eşinin her halukarda çocuğu olur dedi.

Fakat ben şansımı denemek istiyorum, çünkü ben geçen sene hamile kaldım dedim ve tedaviye başladık. 9 kutu Menegon vuruldum. Tekrar gittiğimde senin yumurtalıkların çalışmıyor,yumurta üretmiyor dedi.Bende doktora nasıl olur doktor bey ben geçen sene hamile kaldığımı söylediğimde ,o bir mucize olmuş dedi. Doktor için çok kolay olmuştu söylemesi ama benim dünyamı ve aile düzenimi yıkmıştı. Belki o an beni öldürse daha iyiydi.Çünkü yaşama sevincimi ümidimi bir kez daha yok etmişti.O an yarım bir insan olmuştum, işe yaramayan. İstanbul’dan eve gelene kadar ağladım ağladım, ağladım…Bu süreçte bir ruh gibi yaşıyordum ,taki sizin yani ÇİDER’in Gebze’deki toplantısına katılana kadar.Şimdi geleceğime umutla bakıyorum.Teşekkürler ÇİDER.

Tüp bebek tedavileriniz için Çocuk İstiyorum formu ile bize ulaşın