Etrafımda Herkes Var Ama Kimsem Yok

Etrafımda Herkes Var Ama Kimsem Yok
Etrafımda Herkes Var Ama Kimsem Yok ..
Selam Sibel Hanım,
Sitenizle tv programı vasıtasıyla tanıştım ve hayata bakışım değişti.çünkü yalnız olmadığımı anladım.benim hikayem biraz uzun olacak, savaşa devam edenler kısmında da yayınlanmasını da canı yürekten istiyorum.
Ben 36 yaşında ve 12 yıllık evliyim.yedi aylık evli iken en çok sevdiğim kişilerden biri olan babamı kaybettim.bu sıralarda gecikmeden dolayı tahlil yaptırdım ve gebe olduğum söylendi,sevinç ve üzüntü bir arada şaşkındım.fakat sevincim kısa sürdü üç gün sonra nedenini bilemediğim bir kanama başladı ve düşük yaptığım söylenerek rapor verildi.( doktor olan kaynım tarafından ) kanamam devam ettiği takdirde kürtaj olmam söylendi,fakat biraz yapı olarak korkağım, kanama uzun sürmediği için kürtaja gitmedim. aradan geçen altı yıl zarfında ilk zamanlar biz istemedik daha sonrada yok miyom var yok şu tedaviyi kullanacaksın dendi ama sonuç alamadığım bir sürü şeyler… kısaca yanlış tedavi.
Evet aradan geçen bu altı yıl sonunda büyük bir çocuk özlemi ile ben Ankara’da doktora gittim.Film istedi 1. de kanal açık,2. de kapalı olunca 3. filmi ben dayanamıyorum diye narkozla çektiler ve kapalı olduğu anlaşıldı.fakat bununlada yetinilmedi ameliyat olmam istendi ( laparoskopi ve histeroskopi ) oldum…ve… acı gerçekle yüzleştim… 1984 ‘ te olduğum apandist ameliyatı esnasında sağ kanalın tahrip olduğu, sol kanalın da enfeksiyon sonucu kapanmış olduğu söylendi. çaresizdim,yıkılmıştım, yalnızdım bir an dünya başıma yıkıldı. oysa ne umutlarım ne düşüncelerim vardı.evcilik oynarken bile hep çocuğum vardı (ama hep bir tane olurdu), şimdi ise evcilik bile oynayamayacağım… fakat istersem bana tüp bebek tedavisi ile bebek sahibi olabileceğimi söyledi.
Yeni doktorumun ve ekibinin o sıcak yakın davranışları ile, biz elimizdeki birazcık birikimimizle tedaviye başladık. tedavi aşamalarından sonra üstelik 2 Aralık’ta yani doğum günümde, tekrar doğuşum diye nitelendirdiğim, bana Allahımın hediyesi dört yumurta transferi yapıldı (dördüz,üçüz ve iki tanede ikiz olduğu söylendi ).biraz istirahat ettikten sonra onbeş günlük istirahat için eve gönderildim.Yermden sadece lavabo için kalkarken ikinci hafta başında çok sevdiğim büyükbabam vefat etti. Bana bakmak için yanıma gelen annem acele gitmek zorunda kaldı.bende büyükbaba mın üzüntüsü ile evde yalnız başıma istirahat etmek zorunda kaldım,eşim ancak öğlenleri yemek yemek için gelebiliyordu.zamanı gelince kan tahlili verdim ama sonuç negatifti,şaşkındım nasıl olurdu, çünkü onlar bana Allahımın hediyesiydi, birisi muhakkak benimdi … nafile.
Ben tekrar Dr.’umla görüştüm istersem ikinci kez tüp bebek deneyebileceğimi söyledi.ben de korkak olduğumu eğer ara verirsem vazgeçebileceğimi söyledim. Eşimle konuştuk ve ben yine aynı işlemlerden geçerek ama bu sefer aşamalarda ağlayarak( çünkü acılara dayanamıyordum) on üç gün aradan sonra tedaviye başladım.bu kez bir tane yerleştirildi. gene aynı işlemler ve ben evdeyim ve kan tahlili sonucu… negatif…
Doktorumun açıklaması sadece “biz size güvence vermemiştik” oldu…
Neden…neden…neden Allahım ben bu yalnızlığı hak edecek ne yapmıştım. İnsanları bu kadar seven,hayatı paylaşmayı seven ben neden hayatımı çocuğumla paylaşamıyordum , neden sevdiğim insana babalık duygusunu tattıramıyordum, o ki çocukların sevgilisi,o ki insanları değil karıncayı bile incitmeyen insan hayatta neden benim yüzümden incinmişti.ben ne yapabilirdim,apandist ameliyatımı yapan kişiyi mahkemeye versem (Allah rahmet eylesin ) vefat etmiş, en azından ameliyat sonrasında bana yapılan işlemleri söylemiş olsaydı hamile olduğum söylendiği anda gerekirse dokuz ay yatardım,ama maalesef benim durumumu öğrenme şansım aradan on iki yıl geçtikten sonra oldu. Bu iki başarısız denemeler sonunda psikolojik olarak çöktüm,eşime karşı o bana her ne kadar ” ben seninle çocuk için evlenmedim dese de” hep suçluluk hissettim. hayatı seven ben insanlardan kaçar oldum, her şeyden kırıldım etrafımdaki insan çerçevesini azalttım,ölümü bile düşündüm ama, ama can o kadar tatlı geldi ki hayatın kıydığı bana ben kıyamadım…kısacası depresyona girdim.
Tam bu belirsizlikleri yaşarken iş ortamım değişti biraz kendimle baş başa kaldım, rahatladım.Ankara da Tanınan bir doktor tarafından tedavi görüp olumlu sonuç alan bir arkadaşım tarafından ve onların teşviki ile tekrar niyetlenerek doktora gittim. ama sanırım hala depresyondan çıkamamış olmalıyım ki tedaviye başlayamadım. zaten ikimizde memur olduğumuz için maddi durumumuz da mümkün değildi,ama bir umut diyerek borç harç bir şeyler yapacaktık… olmadı derken 17 Ağustos depremi oldu,ben en büyük depremi kendimde yaşadım; depremde biz Yalova’ya yakın bir yerde eniştemizin arkadaşının yazlığında idik.yazlığına gittiğimiz kişiler de tedavi sonucu üçüzleri olan kişilermiş orada öğrendim.bir arada otururken (kayınpederler, görümceler, biz ve yazlık sahibi ) görümcemin beyi evin sahibine “oğlum sen yine iyi dayanmışsın bizim köyde olsaydı ya eşinden ayırırlardı yada tekrar evlendirilirdin” dediğinde,eşim “abi daha önce niye söylemedin” diye cevap verdiği anda her kez de bir gülüşme oldu. ben ise ne olduğumu şaşırmış vaziyette herkese tek tek bakmakla yetindim,birisinden bile tepki gelmedi. ben isterdim ki, BEN varım diye “sen ne diyosun, öyle şey olur mu, çocuk çok mu önemli” denilsin, çünkü her zaman “bizim için sen önemlisin” diyen kişiler orada idi… Bekledim!!! maalesef. ben o andan yazlığa gidene kadar ağlamaklı vaziyette idim.tatil bana zehir olmuştu,bir kez daha yıkılmıştım. Güvendiğim, desteğim diye sırtımı dayadığım, herkese örnek olarak gösterdiğim ailemden bu davranış… çok acı.
Bunu neden mi anlattım; işte yazımın başında yalnızım dedim ya işte bunun için yalnızım, etrafımda her kez var ama kimsem yok. Sağ olsunlar sürekli doktor adresleri veriyorlar ama hiç kimsem, ya doktora gidecek tedavi için maddi yönden ihtiyacınız var mı diye sorma gereği duymuyor.tek başımıza mücadeleye devam ediyoruz,ama nereye kadar bilmiyorum. ne yapayım yüce Allahım büyüktür benim derdime de çare bulur ümidi ile bekliyorum
Ya ama ben eşimi ÇOK SEVİYORUMMMM..
Bizi Facebook ‘tan da takip edebilirsiniz.
Etrafımda Herkes Var Ama Kimsem Yok konusunu okuyanlar aşağıdaki konuları da incelediler ;
Tüp bebeğe devam edenler ; Her şeyden Önce İnanmak
Tüp Bebek tedavisine devam edenler ; Sperm sorunu var mücadele devam ediyor
…
Tüp bebek tedavileriniz ile ilgili Çocuk İstiyorum formu ile bize ulaşın