BiR GüN MutLaka…

Sibel Hanım Merhaba,

Sonunda sizin yardımlarınızla bende artık bir Çocuk İstiyorum.com üyesiyim .Önce yardımlarınız için çok teşekkür ederimJ .Sizinde tahmin ettiğiniz gibi üye olmamın nedeni benimde deliler gibi anne olmak isteyip hayatın önüme irili ufaklı taşlar koymasıyla başlayan macera dolu zaman zaman hüzünlü, zaman zaman komik hikâyelerimin olmasıJ

Ben 39 yaşındayım ama her gören beni 28-29 taş çatlasın 30 yaşında olduğumu söyler minyon bir yapıya sahip olmam nedeniylede ben bu konuyu hiç kafama takmamışımdır belki de gerçektende küçük gösterdiğim içindir (çünkü genelde kadınlarda bir yaş takıntısı vardır yaJ) evlenmeyi hiç düşünmediğim bir anda 38 yaşımda evlendim. Biz hep Türk filmlerinde seyrederdik kadınla erkek birbirini sever yasak bir aşk yaşar beraber olur pat kadın hamile kalır, sevgilisinin ailesi istemez kadın her şeye rağmen çocuğunu doğurmak ister pavyonlara düşer, şarkıcı olurJ  vs vs vs yada kız çocuktan hoşlanıyordur oysaki çocuğun kötü emelleri vardır kızı evine götürür içkisine ilaç atar kız bayılır pat uyanır ki hamile kalmışJ annelerimiz bizi hep uyarır ama tanımadığınız adamların yanında bir şey içmeyin içine ilaç atar aman size bir şey yapar aslında bunun altında hamile kalırsınız vardır en büyük korkumuz buydu aman hamile kalmayalımJ bu kadar kolaydı eskide hamile kalmak herhalde bilemiyorum kiJ

Oysa hayat yüzünüze dan dan diyorki sen öyle ben küçük gösteriyorum hiç kendimi 39 yaşında hissetmiyorum, evlenirim eşimle beraber olurum hamile kalırım deme  nanikkk yaniii hiçte öyle değil hayatın bazı gerçekleri var yaşın ilerledikçe yumurta sayın azalıyor öyle her kadınla her erkeğin beraberliği sonrasında pat diye hamile kalınmıyor… ben ilk önce bunun şokunu yaşadım, ben regli olduğum ilk günden itibaren hep sancılar çekmişimdir ama son 2-3 seneye kadar bu kadar yoğun sancılar çekmemiştim, nedir benim bu sancı durum diye dr ‘a gittim dr’da tahliler fln yaptırdı 1-2 ilaç verdi yolladı beni henüz o zamanlar evli değildim, ben baktım yok sancılarım geçmiyor başka dr’a gittim ultrasonlar miyom mu adenemiyozmu bir türlü karar verilemedi, bu arada benim evlenme olayım girdi araya sonra dr değiştirdim baktım benim sancılar geçmiyor en son olarakta dr dediki adenemiyoz ama onu ameliyat etmemiz zor çünkü bu rahmin arasına yayınlan birşey ve kazımak lazım bu durumda da rahminize zarar verebiliriz çocuk sahibi olmak istiyorsanız bunu yaptırmayın, iyi peki dedik madem öyle biz çocuk sahibi olalım 3 ay kendimiz denedik bir gelişme olmadı tekrar dr’a gittim bilinen klasik hayatımızı zehir eden LH E2 FSH o zaman ilk defa duyduğum ve başıma ne çoraplar ördüğünü bilmediğim tahliler yapıldı sonuç feci neredeyse erken menepoz belirtisi gösteriyorum o kadar vahim yani, dr aşılama deneyelim dedi ben hala anlamıyorum inanın sanıyorum ki hemen olucak bir heves iğneler ilaçlar alındı kendi kendime iğne bile yaptım diyorum o zaman sanki ilk ve sonmuş gibiJ neyse 2 tane yumurtam gelişti aşılama yapıldı hummalı 12 gün bekleme süresi başladı ilk hafta lay layla geçti ikinci hafta hayat zindan bana kimi zaman çok pozitif kimi zaman aşırı depresif böyle gel gitlerdeyim tam 12 gün sonra tahlil yaptırıcağım gün pat regli oldum,  tabi ben şoktayım ağla ağla gözler oldu balon. Dr’a gittim oda üzüldü üzülmeyin dedi ilkinde olucak diye birşey yok siz kendinizi toplayın gene konuşalım ordaki psikoloğa yönlendirdi beni ben orda da ağla ağla duygularım düşüncelerim o kadar karışık ki ne anlatacağımı ne diyeceğimi bile bilemedim ki, ordan çıktım dedim bir süre ara veriyim kendimi toparlayayım, onu bile yapamıyorsunuz çünkü yaşınız ilerliyor yumurta sayınız her geçen gün azalıyor diyorlar siz anka kuşu misali küllerinizden yeniden yeniden doğuyorsunuzJ

Başka bir dr arayışına başladım inanın hep isimleri çok bilindik bu konuda uzman olan yerlere ve dr’lara gittim. Bir dr’a gittim ki bana tahlillerim ve raporlarım sonucu dediki senin nerenden tutsam elimde kalıyorsun nasıl toparlayıcaz seni bakalım, o an kendimi trafik kazasında bütün heryerim parçalanmışta neremi toprlayacaklarını bilmiyorlarmış gibi hissettimJ işte şöyle yaparız böyle yaparız şöyle laproskopi şöyle ultrason derken ben oraya küllerimden doğmuş şekilde girip küllerimi o odaya serpip çıktımJ bu gibi durumlarda insan dr’lardan nedense birazda daha özenli davranmalarını istiyor, çünkü siz müşteri değilsiniz oda bir satıcı değil. Siz anne olmaya çalışıyorsunuz, söyleyecekleri her negatif şey sizi daha çok negatifliğe sürüklüyor, sonrada aman stres yapmayın aman relax olun aman bu düşünceyi kafanızdan atın bla bla bla…

Ben tabi bu dr’dan çıktım başka bir profesöre gittim oda muayene etti dediki evet adenemiyozunuz var ama siz beni ameliyat et deseniz bile ben sizi ameliyat edemem siz yaşınız nedeniyle tüp bebek yaptırın zaman kaybetmeden eğer karar verirseniz reglinizin 3.günü beni arayın, biraz ümitlendik çıktık ordan, başka bir profesöre gittik oda   % 5 şansımız olduğunu ama herşeye rağmen deneyin sonra aklınızda kalmasın dedi, iyi dedik çıktık regli olmayı beklemeye başladım bu  kadar stres üst üste gelince demek benim bünye sapıttı ben regli olamadım 2 ay boyunca dr’u aradık gittik muayene etti dedim hocam menepoza mı giriyorum bunu söylemek sizi üzücek ama evet demez mi dünya yıkıldı ben altında kaldım sanki % 5 olan şansımı % 1’e düşürdü ve siz benim kızkardeşim olsanız ben denemeyin derim dediJ ben tabi ordan çıktım ama nasıl eve geldik nasıl uyudum nasıl sabah oldum bilmiyorum, ağlamaktan şişmiş gözlerle işe gittim, konuyu bilen arkadaşlardan biride benim sorunuma benzer sorunlar yaşadığı için kendi dr’nu önerdi ağlamayı bırakıp bi heves randevu aldım gittim, tabi oraya gittim ne konuşacağımı ne diyeceğimi bile bilmiyorum orda da ağladım dr sağ olsun bana oldukça iyi davrandı diğer dr’un dediklerini anlattım oda bozma moralini dedi muayene etti miyomların var önce bir regli olmanı sağlayalım sonra ameliyat edelim miyomu alalım sonrada tüp bebek deneriz dedi, peki dedik ilaçlarla nihayet regli oldum, sonrasında Haziran 2010’da miyomektomi ameliyatı oldum, 1 ay sonrada aşılama yaptık ben çok ümitliydim 12 gün sonra test yapmadan 1 gün önce regli oldumJ test masrafından en azından yırtıyorum her seferindeJ ben bu sefer iiyice dibe vurdum artık hiç düşünemez ne yapacağımız bilemez oldum, artık başka bir dr’a gidip kendimi anlatıcak gücüm bile yok dedim ne olacaksa bu dr’la devam ederiz dedim, bu sefer tüp bebek deneyelim dedim dr’da tamam dedi reglinin 3. günü gitmek üzere ayrıldım, regli oldum dr’u aradım dr İstanbul dışında seminere gitmişJ hemen daha önce aklımda olan bir profesör vardı onu arayıp randevu almak geldi 1 ay daha kaybetmek istemedim tam reglimin 3.günü gittik dr muayene etti laparoskopiyle bir rahmin durumunu görsek iyi olur dedi ama biz 1 ay daha beklemeyelim dedik yeni ameliyat oldum yeniden böyle bir psikolojiye girmek istemedim tüp bebek deneyelim dedik iğnemizi yaptırdık, diğer iğnelerimizi aldık geldik iğnelerimi yaptım kontrole gittim derken 2 yumurta gelişti, onlar toplandı, döllendi 1 tanesi döllenebildi transfer edildi 4 saat hiç hareket etmeden yattım eve geldik aman bir dikkat bir özenJ ananaslar yiyorum tutunmaya iyi geliyormuş diye kabak çekirdekleriJ bu sefer oldu artık diyorum her şey çok güzel ilerledi dualar ediyorum, herkese bana dua edin diyorum ilk 1 hafta gene geçti 2. hafta gene gelgitler regli oldum mu diye tuvalete koşmalar olmamışım diye sevinmeler, kahverengi akıntı geldi yaşasın tutundu demeler, birkaç gün sonra gene 1-2 damla kan geldiğinde regli oldum diye ağlamalar kafayı yemeler derken 12.gün sonunda bu sefer testi yaptırdımJ ama malesef negatif çıktı yani 04 ekim 2010 10:40’da dünyanın en mutlu iki insanı oluruz inşallah diye dualar etttim ama maalesef negatif sonuçla karşı karşıya kaldık. Eşime her zaman teşekkür borçluyum.Ondan hiç bahsetmedim ama o benim bu dünyadaki ödülüm bonusum o benim bana her konuda destek oldu ve olmaya devam ediyor ben hep diplere düştüğümde o bana moral veriyor olucak aşkım ben buna inanıyorum yeterki sen mutlu ol diyor, sen bana sana çocuk doğuracağım diye garanti mi verdin diyor kısaca o bana her konuda destek oluyor ve dünde biz planlamıştık pozitif haber alırsak anneyi babayı yemeğe götürüp orda mutlu haberi vereceğiz hatta ben onların nasıl tepki vereceklerini bile evde taklit ettimJ ama sonuç negatif çıkmasına rağmen gene de akşam yemeğe gittik, canım moral yemeği olsun diye annelerle bana sürpriz yaptılar (anneler derken eşimin annesi ve babası onlarda her konuda bana destek oluyorlar özellikle eşimin annesi kendi annem gibi bana destek oluyor bana ümit veriyor, sen mutlu ol, rahat ol diyor her şey düzelecek biraz zor olacak ama en sonunda olacak benim ümidim var diyorJ)

Ben bu sefer diğer 2 negatif duruma göre daha iyiceyim artık tevekkül ediyorum, çünkü düşünüyorum bunun ötesi yok diyorum en iyi dr’lardan birinde en iyi hastanelerden birinde tedavi gördüm, her şeyi yaptık.İğneler ilaçlar her şeyi eksiksiz yaptık, dualarımızı ettik, pozitif düşündük eee tüm bunlara rağmen olmuyorsa demek bunda bir hayır var demek daha zamanı gelmedi diye düşünüyorum artık, yoksa delirir insan, bu sefer kendini sorgulamaya başlıyorsun ben kötü bir insan mıyım, ben neden bunu başaramıyorum, yetersiz miyim ben diye bir sürü negatif ve olumsuz düşünceler içine düşüyorum buda benim için iyi bir şey değil, bundan sonrası için daha güçlü olmalı ve bebişlerimizi kucağımıza alıncaya kadar çaba sarf etmek için buna ihtiyacım var.

İşte benim hikâyemde bu ne yapacağımı şuan için bilmiyorum, vücudumu bir dinlendirmek istiyorum, bu kadar iğne bu kadar ilaç bunları vücudumdan bir atmak istiyorum, en azından yılbaşına kadar bir dinlenmek sonra yeniden bir arayış içine girmek mi ne henüz karar veremedim…

Sevgiler,

B.U.