Bana da Bir Gün Biri Anne Diyecek mi?

Ben ve eşim ekim 1997 de evlendik. İlk 1 yıl çocuk istemedik ve ben 1 yıl doğum kontrol hapı kullandım. 1 yılın sonunda hapı bıraktım ve tatile çıktık. Hemen hamile kalacağımdan o kadar emindim ki acaba regl oldum mu olmadım mı diye tuvalete koşturmaya Ekim 1998 de başladım ve o gün bugündür her ay aynı umutla bekliyorum. Belki bu ay bir mucize olur diyorum ama her ay inatla düzenli bir şekilde regl oluyorum. Ben bu hayal kırıklığını tam 55 kere yaşadım ve daha kaç kere yaşayacağımı Allah bilir… Bu savaşta tam 3 yılım boşu boşuna geçti diyebilirim. Kan tahlilleri, sperm tahlilleri, rahimden parça alınması, rahim filmi çekilmesi hepsi tam 3 yılımı aldı.

Belki de yanlış doktor seçtim. Çünkü bu 3 yıl bana çok yıpratıcı ve yorucu geldi. Dahası 1 arpa boyu yol gidemediğimden sanki yıllardır tedavi görüyormuşum da başarısız olmuşum gibi hissediyordum. Oysa ortada şunu yaptık ve başaramadık diyebileceğimiz hiçbirşey yoktu. Bu arada eşimin tayini çıktı ve biz Ankara’dan taşraya taşınmak zorunda kaldık. Artık hiç bilmediğimiz bir yerde doktorumuzdan da uzaktaydık ve bütün bu zahmetli savaşa bir de uzak yollar eklenmişti. Ve ben 1 Haziran 2001 de laparoskopi oldum. 1 tüpümün tıkalı olduğu ve açılamadığı söylendi. O an öyle korktum ki işte şimdi her şey bitti dedim. Ama doktor tek tüple de hamile kalınabileceğini söyleyince biraz rahatladım. Temmuz 2002 de 1 kez aşılama yaptırdık fakat sonuç başarısızdı.

Hala taşrada yaşıyoruz ve o gün bugündür tedavi adına her şeyi bıraktık. Kendimize birkaç ay daha zaman verdik ve şimdi bu siteden öğrendiğim ısırgan tohumu bal karışımını her gün yiyorum. Folik asit almaya başladım ve hergün düzenli olarak multivitamin alıyorum. Siteye yeni üye oldum ve sanki kaybettiğim umudumu yeniden kazandım. Zaman zaman içim öyle acıyor ki ben asla anne olamayacağım diyorum. Saçma sapan filmlerde bile bir anne çocuk görsem yada hamile kaldığı müjdesini veren bir kadın görsem ağlamaya başlıyorum ve bunu etrafıma hissettirmemeye çalışıyorum. Artık çok bekledim. İçimde annelik duyguları kabardı taştı artık zaptedemiyorum. Bir bebeğimin olacağı, onu kucağıma alacağım anın hayalini kuruyorum sürekli Biliyorum bir gün o mucize gerçek olacak…

Bir gün bu özlemi duyan bütün kadınlara, bir minik yumurcak anne diyecek…