Sensizlik Canımı Acıtan

Yalnızlığa elbet alışır bedenim,

Yalnızlıkla belkıde basa cıkabılırım,

Cok zor gelse bıle yaşar ögrenırım…SENSİZLİK CANIMI ACITAN…..

Merhabalar,
Nereden baslayacagımı ve neler yazacagımı bılmeden oturdum yazmaya…2 senedir cocuk icin mucadele verıyor cabalıyoruz…Belkı de 2 sene bır cok arkadasa gore cok kısa gorunsede bu 2 seneye 3 asılama 1 amelıyat ve 3 tüp bebek tedavisi sıgdırdık…Cogu ınsanın 4-5 seneye yaydıgı bır surecı 2 seneye sıgdırdık…Her seferınde umutla baslanan tedavıler ve test kagıdındakı koca bır “0” ve hayal kırıklıgı….

2 senedır bu sitenın uyesıyım..Her tedavıde savası kazananlar bolumunu okuyup ümitlendım ve bırgun ben de buraya yazacagım dıyerek hayaller kurdum….Ama suan bakıyorum da savasa devam edenler bolumune yazıyorum…umarım en kısa surede savası kazananlara da yazabılırım….

İşte benim hikayem,

2001 yılında evlendıgımızde ben 24, esim 27 yasındaydık. Üniversıtede tanısmıs, arkadaslıgımızı evlılıkle birleştirmiştik. esim ve ben daha o gunlerden cocuk sevgimizi dile getirip ileride olan cocuklarımızın ne kadar guzel olacagı vs gıbı hayaller kurardık.. Evlılıgımızın ılk 2 yılında cocuk ıstemedık…Ben o donemde master yapıyordum.Master bitti iş arama süreci..Bır sure kendımızı toparlayalım derken 3 yıl gerıde kalmıstı…Hayatımda gerı dondurmek ıstedıgım seylerden bırı budur..Cünku 19 yasında yumurtalık kistınden ameliyat olmustum ve doktorum “evlendıgın zaman cocuk olayını cok gecıktırme” demıstı. ama o zamanlar ileride cocuk için bukadar ugrasacagımı nereden bılebılırdım kı…

Evlılıgımızın 3.yılının sonlarından ıtıbaren korunmayı bırakmıstık. Cok fazla bukonuyla ugrasmamakla beraber korunmuyor ama cocugumuz olmuyordu….

2004 yılının temmuzayında tanıdıgım bır kadın dogumcuya gıttım. yaptıgı muayenede rahım ve yumurtalıklarda bır sorun olmadıgını ancak korunmasız 1 senelık bır ılıskıden sonra hala cocugumuz olmuyorsa bır infertilite ve tüp bebek uzmanına gorunmemızi tavsıye ettı. Onerdıgı dr un ismıne yazılmıs bır not ve dr un ısım ve telefonlarını yazdıgı kagıt elımızde dr un yanından ayrıldık…

Aralık 2004…başlıyoruz…….

Dr umla ilk gorusmem….Cok tatlı bır bayan..Umut dolu….Benden ve esımden malum testler ıstendı…Testlerın cıkmasını merakla bekledık…Hıcbır sorun yok….Yasımda 29…Benım cocuk sahıbı olamamam ıcın hıcbır neden yok…..

Ocak 2005…yumurta takipleri….

Yenı yılla beraber yumurta takıbıne alındım..Klomenle yumurtam gelıstırılıyor catlatma ıgnesınden sonra normal ılıskı yontemıyle denıyorduk……2 yumurta oldu..Cok guzel dedı dr um…Ama o ay gene husran…Subat ve mart ayında da aynı ıslemler yapıldı..Ancak onlarda tek yumurtam olustu…artık rahim filminin cekılme zamanı geldı dedı dr um. O donemde herseyden korkardım…Dr umun gerek gormemesıne ragmen ısrarla narkoz almak ıstedım…Iyıkı de almıssın dedı dr um hsg den sonra..Cunku sag tüpde sorun vardı…zorda olsa geçiş saglanmıs ancak uyanık olsam bayagı acı cekecekmısım….

Dr’um sag tüpde sorun olmakla bırlıkte yasım ve hormon testlerımızın cok guzel olmasından dolayı 3 kere asılama deneyebılecegımızı asılamada da cok buyuk sansımız oldugunu soyledı…

Haziran 2005…..İlk asılama…..

İlk aşılamam hazıran ayında yapıldı..Ancak kısa bır sure sonra sag tüpdekı sorun benı rahatsız etmeye baslamıstı….Sag kasıgım cok sıddetlı agrıyordu..Yapılan muayanede hıcbırsey gorunmedı.Eger ates yaparsa hemen dr a gıtmemız soylendı.O donemde kendı dr um tüp bebek kongresı ıcın yurtdısındaydi. Bırgece cok sıddetlı sancılandım ve atesım yukseldı.Hemen cok buyuk bır hst nın acılıne gıttık. Nobetcı kadın dogum dr u 2-3 kez muayene ettı…tahlıller yapıldı……sag tüpde yaygın enfeksyon baslamıstı…Nobetcı dr hayatımda ılk kez bana “sizin tüp bebekten baska sansınız yok..bosuna ümitlenmeyın “ dedı.Bana cok kuvvetlı antibiyotikler verdı….ve hastaneye yatırmak ıstedı..hastaneye yatmam ılaclarıda almam dedım.ne de olsa aşılamamın sonucunu ogrenmemıstım hala..hemen kendı dr umla aynı klınıkte calısan dr u aradı nobetcı dr…O drla tlefonda konustuktan sonra antıbıyotıklerı almaya basladım..ve sabah 5 de hastaneden ayrıldık….cok kotu bır geceydı…belkı de mücadelemizde daha baslamadan aldıgımız ılk yıkım dı bu……

Ertesı gun kendı dr umla konustum..Nobetcı drun bana soyledıklerının duyunca cok kızdı hemen kendı klınıgıne gıdıp dıger dr a muayene olmamı soyledı Klınıge gıttıgımle muayaneden hemen sonra kendı dr umla telefonda bır durum degerlendırmesı yaptılar.Evet acildeki teşhis dogruydu..ilac tedavısı 15 gun devam ettı…

Dr um bu durumun cıddı oldugunu ve laparoskopı yontemıyle tupün durumuna bakılması gerektıgını hatta kotu durumda ıse alabılecegını soyledı…

Agustos 2005…Ameliyat oluyorum…

İçimde inanılmaz bır mutluluk vardı.Kİmse amelıyat olacagı ıcın bukadar mutlu olmamıstır herelde. Sankı benı bebegımden tek uzak tutan sey o tüpmüş gibi gelıyordu bana. Alınacak ve hersey yoluna gırecektı.Amelıyatım basarılı gecmıs.Ama tüpde cok hasar oldugundan alınmıstı…olsunn benım sapasaglam sol tübüm vardı….cok mutluydum….Sankı onumde hıcbır engel kalmamıstı….

Gunler gunlerı kovaladı…İgne yardımyla yumurtaları uyarıyor ve yumurtam soldan gelısırse asılama denıyorduk…2asilama…ve husran 3.asilama ve yıne husran daha test yaptırmadan ben adet oluyordum….

Ocak 2006 ….ilk kez tüp bebek deniyoruz…cok mutluyum…

Hersey cok guzel basladı. Malum uzun protokol ıcın uygun bır hastayım burun spreyıne basladım. Saatlerını hıc aksatmadan yapıyorum.Sonra göbekten vurdugum ıgneler..İnanamıyordum..ben ben gobegımden kendı kendıme ıgne yapıyordum….kendımle daha da gurur duymaya baslamıstım…ancak tedavıde aksı gıden bırseyler vardı sankı.Sureklı dozu yukseltmek zorunda kalmıstık..cunku yumurtalar bırturlu buyumuyorlardı….13 gun gobekten ıgne oldum….sonunda toplama yapıldı…yasıma ragmen cok az yumurta gelıstırebılmıstım…8 yumurta…O donemde yumurta sayısına cok takılıyorum cunku benım yasımdakıler 20-30 yumurtadan bahsedıyorlardı. Benden 8 tane cıkmasına cok uzulmustum..Ama dr um az olsun kalıtelı olsun dıyordu. 7 yumurtam düllenmıstı…Cok ıyı bır sayıydı..toplamanın 2.gunu dr um cok mutlu bır sekılde benı aradı..5 embrıyom ıyı durumdaydı ve boyle gıderse 1-2 tanesını dondurabılecegımızı soyledı.cok sevınmıstım..Ertesı gunu ıple cektım. Ancak dr umu gordugumde bırseylerın ters gıttıgını anlamıstım. Embrıyoların gelısımı 2.gunden sonra durmustu..Bolunme sayıları cok ıyı degıldı ama gene de cok kotu de degıllerdı..8-7-5 hucre olmak uzere 3 embrıyo transfer edıldı….

Edılen dualar, kurulan hayaller. Kendıme cok dıkkat ettım..Sureklı yatmadım ama hep dınlendım agır ıs yapmadım,saglıklı beslendım. Esım ıs seyehatıne cıkmıstı..Cuma gunu esım gelecek ctesi test yaptıracaktık….Test gunune 2-3 gun kala adet agrılarına benzer agrılarım başladı. Ama ben kendımı tutunma sancısıdır dıye avutmaya calısıyorumm. ve 9 subat gecesı yanı testıme 2 gun kala adet oldum. Aglamaktan tuvaletten cıkamıyordum.Sabaha kadar agladım..Belkı belkı bır umutla tutmustur dıye dua ettım..Sabah dr umu aradıgımda genede kan testı yaptırmamı soyledı…Heyecanla 3-4 saatın gecmesını bekledım..Kucuk de olsa ıcımde bır umut vardı..Ancak test de cıkan 0,19 degerıyle o anda dunyamın basıma yıkıldıgını dusundum. Esım yokdu yanımda..ve o seyahatte dıye ıstanbula donene kadar hıcbırsey soylemedım…Hayatımda ılk kez kendımı cok caresız hıssedıyordum…duvarlar yıkılsın ve ben altında kalayım ıstıyordum. Aglamaktan gozlerım sısmıstı.Esım bır umutla dondu eve..Ne de olsa ertesı gun test yaptıracaktık yanı o oyle bılıyordu……ama gelır gelmez gercegı ogrenınce cok uzuldu..Bır sure ona sarılarak agladım………

Bu acı hiç gecmez zannedıyordum ama bır baktım kı dr umun yanındayım ve yenı tedavıyı planlıyoruz..aaa ben bukadar guclumuyum dıyorum kendi kendıme. yenıden baslıyorum tedavıye….Dr um ilk mıcronun degerlendırmesını yaparken yumurtalarda kalıtesızlık olabılır,yanı kalıtesız olduklarından cok gec buyumus olabılırler dedı..2 tedavıde baska bır protokol uygulanacaktı…

Nisan 2006…ikinci micro ..antagonist protokol…..

Bu tüp bebek tedavimede cok buyuk umutlarla basladık…Elımızde kıyas yapılabılecek bır mıcromuz vardı..Daha yuksek dozda baslandı.Ancak yumurtalar gene buyumedı..Yukseltıldıkce yukseltıldı..Ama benım yumurtalarım cok nazlıydı.Gene uzun ugraslar sonucunda 8 yumurta gelıstırebıldım.Ancak toplama ıslemınde bunlardan 5 nın olgun oldugu ortaya cıktı..4 u dollendı…Az embrıyo oldugundan 2.gun transferı olacaktı bu sefer…Dr umun yuzu transferde gene asıktı…Anlamıstım gene kalıtelı degıldı embrıyolar..Gene az bolunmuslerdı…olsun dedı dr um…cok kotu degıllerdı….Gene umut dolu bekleyıs basladı…..Bu sefer kararlıydım testımı 10.gun yapacaktım…”umutlarımın tuvalette gordugum bır manzarayla “yıkılmasını ıstemıyordum.10. gundu….esım eve erken geldı..Hemen gıttık test verdık. İçime hıc dogmuyordu olmamıstı bılıyordum gene…..labaratuar gorevlısı maıl yoluyla sonucu bıldıreceklerını soyledı…

Bılgısayarın basında bukadar caresız ve umutla bekleyen 2 ınsan olmamıstır herelde. Maıl yavas yavas acılırken ekrana bakamadım eşime sen soyle ne cıkmıs dedım.Esım 0 dedı Evet gene olmamıstı.Yumurtalarım gene benı yarı yolda bırakmıstı…..

Her gecen gun ümidim azalıyor….cunku hep anı oluyordu..yumurtalar gec buyuyolar sonrada bolunmelerı az oluyordu…eşim ve benım koromozomlarımıza bakılmaya karar verıldı…Bır heyecanlı bekleyısde buydu..Cunku eger genetık bır sorunmuz saptanırsa bunun da caresı yokdu.Allahıma sukur kromozom testlerı normal cıktı……

Bu sefer kendıme daha cok sure tanımaya karar verdım..Cevremdeki tüm arkadaslarım akraba vs.teker teker hamile kalıyorlardu..sevinsem de icimde buruk bir hüzün oluyordu.Tatıle cıktık.spor yaptım dengelı beslendım ..Sitede duydugum tum bıtsısel cay macun vs ne varsa yedım..vıtamın ıctım…..Bu sefer dedım bu sefer olacak..Neden olmasın kı cok ıyı 6 ay gecırmıs ve dınlenmıstım.Ancak hormonlarım benım dusundugum gıbı cıkmadı…fsh degerım 12 ye cıktı….

Eylul 2006..3.micro ..kısa protokol…

Gene cok umutluyum ama busefer cok korkuyorum..ya gene aynısı olursa…ya gene olmazsaların yerını artık “ya ben hiç anne olamazsam”aldı….ve gene beklenen…Cok yuksek doza ragmen yumurtalar buyumuyor….11 gun surdu busefer buyumelerı. 7tane yumurta toplandı…..ılk gun hersey mukemmel hepsı dollendı ve bolunme basladı…..Dr um 3 gun transferın olacak dedı….2.gunden sonra gene bolunmeler durdu…..En ıyı durumda 2 embrıyo 6 ve 7 hucrelı olarak transfer edıldı…Busefer hep yattım….ve dıger tedavılerımden farklı olarak jel yerıne progesteron ıgne vurulmaya baslamıstım.Heraksam ıgne oluyordum..olsun dıyordum tutunsunlarda ben 3 ay ıgne olayım…….10.gun geldı cattı..gene ıcıme dogmuyor..Gene olmadı dıyorum…test sonucum 0 cıktı….ama adet olamıyorum 13-14 –15.gun derken ben gene test yaptırdım 15.gun gene buyuk bır umutla gıttıgım hastaneden elımde 0 yazan bır kagıtla gerı dondum…….Ben güçlü bir kadınım..Bunu da atlatacağım..bu sefer hiç aglamadım……

Bilemiyorum birgun anne olabılecekmıyım…ama ben bunun ıcın elımden gelen herseyı yapmaya kararlıyım….Yarın gerıye baktıgımda pişman oldugum birsey kalsın ıstemıyorum…Tıbbın tüm nimetlerınden yararlanıp bende bırgun melegıme kavusmak ıstıyorum…Cok üzüldügüm cok agladıgım gunlerım gecelerım oldu..”Allahım neden ben? Neden dısarıda bebegıne bakamayacak ınsanlara evlat nasip ediyorsun da bana etmıyorsun “dedıgım cok yakarıslarım oldu…Ama eminim ki bunların da bir sebebi var…Ben elimden geleni yapacagım.Melegim icin savasa devam edecegım ve bir gun ben de bu SAVAŞI KAZANACAĞIM….

sevgiler

Simge03………….Aralık 2006