lady q  


Çocuk İstiyorum Dayanışma Derneği – Tüp Bebek

İçimden Bir Ses Gelecek Ümidini Kaybetme Sakın Diyor Pes Etmek Yok Savasa Devam

İçimden Bir Ses Gelecek Ümidini Kaybetme Sakın Diyor Pes Etmek Yok Savasa Devam

 

Selamlar Sibel Hanım,
Savaşa devam edenler köşesini okudukça ben de bir şeyler yazmayalım diye
düşündüm. Benimde savaşım devam ediyor çünkü.

1,5 senelik evliyim. 1 ay sonra 33 yaşıma gireceğim. Evlendiğim ilk günden beri hep bebek istedik. Bir 5-6 ay sonra
bir gün rahatsızlandım. Doktora gittiğimde Hipotiroidi hastası olduğumu ve bir süre değerler normale düşene
kadar bebek düşünmememizi söyledi doktorum. Kendi kendimize iyi ki de hamile kalmamışım, ne kadar riskliymiş meğer diyorduk. Ama her şey yoluna girmişti ve doktorum artık riskin yok demişti sadece hamile kalırsam sürekli gözetim altında olacaktım. Ama hamile kalamıyordum. Eşimle doktora gitmeye kara verdik. Hem bebek istediğimizden, hemde rahatsızlığımın bir etken olup olmadığını öğrenmek için. Bana ve eşime tahliller yapıldı. 2 gün sonra  sonuçlarla beraber doktorumun karşısındaydım. İnceledi, baktı ve söyledikleri ile beni beynimden vurdu adeta. Sizin bu şartlarda bebeğiniz olmaz. Problem eşimdeydi. Sperm sayısı, hareketliliği v.s ler hepsi bozuktu.
Aslında tüp bebekti ama öncelikle bir aşılama denenmeliydi. Olmazsa nasıl olsa tüp bebek tedavisi yapılırdı. Yaşım dan dolayı bekleme lüksüm yoktu. Şaşkınlıklar içersinde eve gelmiştim. İkimizde çok üzülmüştük. Ertesi gün kendimi pc nin başında tüp bebek, aşılama, varikosel araştırmaları yaparken buldum. Ne çok insan vardı benimle aynı sorunları yaşayan. Onlar bir umut olmuştu bana. Kendimi en azından yanlız hissetmedim. Eşimle bir tatile çıkmanın ve tatil dönüşünde kafamızı toparlamış bir şekilde doktorun karşısına çıkmanın iyi olacağını düşünerek, bavullarımızı hazırladık. 13 gün çok güzel bir tatil yaptık. Ve evimize döndük. 1 hafta sonrasında tekrarlanan tahliller ve aşılama yapmaya verilen kara. Haziran ayıydı ve doktorum reglimin 2. günü beni bekliyordu. Ama günüm geçmişti. Hamile olmam mümkün değildi. Stresten olabilir diye düşünüyorduk. Bir an önce regl olayım ve doktora gideyim istiyordum. Bebeğime kavuşmak için engel olmasın istiyordum. Reglim gecikince test aldım ve ertesi gün sabahı zor ettim. Sabahın 7 sinde testi yaptım eşim uyuyordu hala. Evet 2. çizgi çıkıyordu. Silikti ama belliydi.
Koşa koşa eşimin yanına gittim.Benim gördüğümü sende görüyormusun dedim.
Evet hayatım dedi. Ve çığlıklar. 1 hafta kimseye bahsetmedim. Emin  olmalıydım. Doktoruma gittim evet ben HAMİLE ydim. Mümkün değil denmişti ama ben hamileydim. Ne yazıkki mutluluğum 12 gün sonra. Bebeğimi 12. gün sonunda kaybettim. Eşimin karnımı tutarak “ufaklık bırakma bizi, orada kal ne olur ” deyişini hala duyarım.

Zaman geçiyordu. bu ay bir sonraki ay derken baktık ki düşüğümün üstünden 7 ay geçmiş. Tekrar tahliller ve verilen karar tüp bebek tedavisi için İğnelere başladım. O kadar heyecanlıydım ki, bebeğime bir günlük
tutuyordum.
İğne dozlarını, sevinçlerimi, heyecanımı, ona yaklaşmak için kalan zamanımı tüm duygularımı aktarıyordum. Bebek iğneleri bunlar diyordum, içinde bebekler var ve bana tutunacaklar diyordum. Aslında o kadar zorlu bir
süreçti ki. Asabileşmiştim, her şeye ağlıyor, gözlerimi kızartıyordum hemen.İyice şişmiştim. Bir yandan da iş yerinden izin alıp duruyordum, tedirginliğim üzerimdeydi. 15 gün sonrası yumurtalar toplandı, ertesi gün 4 tanesinin döllendiği, pazartesi günü de transfer yapılacağını söylüyorlardı telefonda. Ne kadar heyecanlıydım. Tarifi mümkün olmayan duygularla o en karlı soğuk fırtınalı günde bebeklerim transfer edildi. Her olayı beynime ve yüreğime kaydediyordum. Bebeklerim geldiği zaman onlara anlatacaktım. USG kağıtlarını saklıyordum hep. Bebeklerime gösterecektim. Onların daha yumurtayken ki hallerini gösterecektim onlara. 1 hafta sürekli yattım.
Sadece tuvalete kalkıyordum. Kalktığımda da hep karnımı tutuyordum. Sanki bıraksam gideceklerdi mercimeklerim. Çok iyi besledim kendimi o dönem.Doktorların yap dediklerini yapıp yapma dediklerinden kaçtım. Elim karnımda
dualar okudum bebeklerime. 14 gün sonra sonucu aldık. OLMAMIŞTI. Elimizden geleni yaptık denmişti. Nasip böyleymiş, hayırlısı buymuş dendi. Bende gayet metanetli tabi tabi hayırlısı buymuş, olsun canım. Bir daha ki sefere
inşaAllah diyordum. Kendimi gayet rahat hissediyordum. Taki 2 gün sonrasına kadar. Meğer şoka girmişim. Gecenin bir yarısı kendimi hıçkırıklar içinde ağlarken buldum. Ondan sonra açıldım ve rahatladım. Dedim ki bitmedi daha
hiç bir şey, bu ilk denemeydi. Ben daha önce hamile kalmıştım. Bebeğim ben gelicem anne beni bekle sinyalini vermiş ve gitmişti. Şimdi bebeğimin geleceği günü bekliyorum. Ama umutla, savaşıma devam ederek, elimden gelen
her şeyi yaparak. Şu anda 3 aylık bekleme sürecindeyim. O döneme kadar doğal metodlarla kendimi ve eşimi kampa soktum. Bitkisel tedavileri uyguluyorum sitemizde yer alan. İçimden bir ses “gelecek, ümidini kaybetme sakın” diyor. Pes etmek yok, savaşa devam….

 

Sizde tüp bebek tedavileriniz ile ilgili yazılarınızı sibelt@cocukistiyorum.com  mail adresine yazın. sitemizde isterse adınızı yazmadan  paylaşalım. Bu tedavi sürecinde birbirimize destek olalım .

ZİYARETÇİ YORUMLARI

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu aşağıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.

BİR YORUM YAZ