Bu Dünyada Binlerce Çocuksuz Anne Milyonlarca da Annesiz Çocuk Var

Merhaba Sevgili Arkadaşlarım;

Ben Arzu. Bursalıyım ve şimdi de Bursa’da edebiyat öğretmenliği yapmaktayım. 5 yıllık evliyim.. 2000 yılının Temmuz ayında büyük bir aşkla sevdiğim adamla evlendim. İlk sene bebek sahibi olmayı hiç ama hiç istemiyorduk ve evlenmeden önce bunun planını yapıyorduk.. “Nasıl korunuruz, hangi yöntem yüzde yüz korur” falan diye.. Fakat Güneydoğu’lu olan eşimin çevresinin baskıları nedeni ile pek de fazla dayanamadık ve “eh hadi olsun bir bebeğimiz” dedik daha 3 aylık evliyken.. Ekim ayında korunmadık sonraki ay korunduk bu şekilde ara ara korunmayı bırakıp yeniden korunduğumuz oldu.. Evliliğimizin ilk yılı dolduğunda artık kesin kararlıydık kesinlikle korunmayacaktık.. Biz anne baba olmaya hazırdık!!! Üst üste korunmadan 2 ay geçti yok.. 3 ay geçti 4 ay geçti yok yok yok.. Ben fena halde üzülmeye ve endişelenmeye başladım. Ailem ise “Korunmadan bir yıl dolsun sonra doktora gidin” diye ısrar ediyordu.. Ben dayanamadım doktora gittim. Doktoruma “belki erken diyeceksiniz ama ben endişeliyim.. İnsanların çoğu sadece bir kez ilişkiye girince hamile kalıyor ben beklemek istemiyorum daha fazla” dedim.. Muayene sonunda her şeyin yolunda olduğu, hamile kalamamam için neden olmadığı anlaşıldı.. O gün eşim de doktora gitmişti.. Ben kendi doktorumdan ayaklarım yere değmeyecek kadar sevinçle çıkarken eşim hayatının en kötü haberini almış meğerse.. SPERM SAYISI ÇOK ÇOK AZ VE OLAN SPERMLERDE DE HAREKET YOK! Önce önemsemedik öyle ya her şeyin ilaçla tedavisi vardı.. Biz çözümümüzün tüp bebek- mikroenjeksiyon olduğunu sonradan öğrendik.. Ve en kısa zamanda hastahanenin yoluna düştük.

Hastahanedeki doktor bize oldukça da yüksek bir şans verdi.. Tüp bebek tedavimizde İğneler ilaçlar narkozla yumurta toplama her şey sorunsuz sürdü. 9 yumurta toplanmıştı.. Doktor bize şimdi gidin sizi çağıracağız demişti. 2 gün geçti bizimle aynı gruptakileri çağırdılar bizi çağırmadılar.. Dayanamadık gittik.. Hemşire “siz neden geldiniz biz sizi çağırmadık ki” deyince “lütfen söyleyin her şey yolunda mı?” diye sordum. Hemşirenin yanıtı beynimden vurdu beni “döllenme henüz gerçekleşmedi bekliyoruz Allah yüzünüze baksın da döllenme gerçekleşsin yoksa her şey boşa gider” dedi.. Ağlamaya başladım.. Laboratuvarın kapısına gittim “noolur bebeklerim beni bırakmayın… ” diye ağladım.. Bir gün sonra son anda doktor bir daha gidip bakmış ve “tamam döllenme gerçekleşmiş” dediler yumurta yerleştirildi.. Çok rahat çok dikkatli olduğum 12 gün geçirdim.. Gebelik testine güle oynaya gittik.. Bizden önceki 5 kişinin hiç birisi hamile kalamamıştı. Bizim tahlil sonucumuz da geç geldi. Hemşirenin doktora “Arzu hanımı çağırayım konuşacak mısınız?” dediğini duyunca benim dünyam başıma yıkıldı.. Doktora “olmadı değil mi” dedim. Doktor “yoo neden olumsuz düşündün ki?” dedi.. “Allahaşkına söyleyin neden oyalıyorsunuz ki?” dedim. “Evet olmadı maalesef” dedi.. “Nedeni ne olabilir?” deyince “eğer nedeninini bilsek herkes gebe kalabilirdi” dedi. O an uyuştum sanki, doktora “ben arka kapıdan çıkabilir miyim? Ön tarafta yeni tedaviye başlayacak hastalar var benim durumum onları umutsuzluğa itmesin” dediğimi hatırlıyorum.

Eve geldiğimde arkadaşlar aradı gayet sakindim şaşırdılar dayanıklılığıma.. Bir arkadaşım 2 yaşındaki bebeğinin eline verdi telefonu Allahaşkına bu ne düşüncesizliktir? Benim acım tazeyken o bana “Al oğluşumla konuş” diyor.. Sonra da bana “olsun kaderinizde yokmuş anne baba olmak” dedi.. Bu daha ilk denememiz dedim ona sertçe..

Ertesi sabaha kadar hiç ağlamadım.. Ama ertesi sabah ağlama kriziyle uyandım.. Artık o bebeklerin oluşmadığını biliyordum. Oysa son 12 gün ben onlara günaydın diyerek uyanmış, onlara masallar anlatmış şarkılar mırıldanmıştım.. Artık yoktular ve ben bu dünyada yapayalnız kalmış gibi boşlukta hissettim kendimi..

Sonraki günlerde psikolojik tedavi bile gördüm ağlama krizlerim için.

Şimdi bu olayın üzerinden 3 yıl geçti ve maddi imkansızlıklar nedeni ile tekrarlayamadık denememizi.. Sanırım evlat edineceğiz. Çünkü yeniden deneyecek gücüm de, doktorun bana sonuç negatif dediğini duyacak kuvvetim de kalmadı..

Hem bu dünyada binlerce çocuksuz anne milyonlarca da annesiz çocuk var değil mi???
Ravza