hormonlar, beynimin verdiği emirlerle çalışıyor ve ben ne istersem, o mutlaka gerçekleşir.

Cansın hanım merhaba,

Öncelikle böylesine hassas bir konuda verdiğiniz mücadele için emeği geçen herkese çok teşekkür ediyorum… Evliliğimin ilk 4 yılı çocuk sahibi olabilmek için mücadele ile geçti. Gerçekten maddi-manevi her anlamda çok çok zor.. ve bunu ancak yaşayanlar anlayabilir.

Bizim problemimiz yaşla ilgili olarak bendeki yumurtaların azalması idi… yani FSH çok düşmüştü. O kadar iğneye rağmen en çok 2-3 yumurta oluşuyordu. Tabii bunlar da her zaman kaliteli değildi.

Bu zorlu dönemde sitenizden ayrılamıyordum ve çok faydalandım. Çalıştığım için küçücük iş aralarında ve fırsat bulduğum her an tıptaki yeni gelişmeler, tedaviler, doğal tedaviler ve özellikle savaşı kazananlar neler yapmışlar takip ediyordum. Ve bir gün ben de inşallah “savaşı kazananlar”da olurum diye sürekli dua ediyordum.

Ben bu süreçte öncelikli olarak sitenizden de faydalanarak kendimde bazı değişiklikler yaptım… sigarayı bıraktım, işim çok stresliydi, konuştum ve üzerimden yük atarak rahatlamaya çalıştım. Ve doğadaki mucizevi bitkilerden faydalandım.

Evet 4. yılın sonunda ben de savaşı kazandım. Şu an 27 aylık bir kız ve erkek evladım var ve ben 41 yaşındayken ANNELİK denen dünyanın en kutsal, en özel duygusuyla tanıştım. herkesin Doğuma giderken ve sonrasındaki bütün dualarımda “Allahım ne olursun isteyen herkese bu duyguyu yaşat, anne olmayı nasip et” diye yakardım.

Bu 4 yıl içinde 3 aşılama, ve 4.cü tüp bebek tedavisinde sonuç OLUMLU… Uzun yıllar verilen mücadeleleri okuyunca çok şanslı olduğumu düşündüm hep. Çünkü bizim verdiğimiz 4 yıllık mücadele bile o kadar zorlu bir süreçti ki… dediğim gibi bunu ancak yaşayanlar anlar. Çok yakınınızdakilerle bile paylaşamadığınız, yıprandığınız, etrafınızdaki çocuk sahibi herkesten uzaklaşmaya çalıştığınız, her ay adet zamanı geldiğinde kendi kendinize hıçkırarak ağladığınız, her doğum haberi aldığınızda hem çok sevindiğiniz ve bir yandan da gözyaşlarınıza hakim olamadığınız bir süreç.

Fakat bu süreç bize bir tek şeyi öğretti… SABRETMEYİ… gerçekten mücadeleden vazgeçmemek, umudu yitirmemek en önemlisi. Her olumsuz tedavi bizi kamçılıyordu sanki… ve yeni bir tedavi için sabırsızlanıyorduk.

Evet biz böyle bir süreçten geçtik ve çok şükür kazandık.

Sizler çok özel, çok zor bir mücadele içindesiniz ve bu mücadele içindeki herkes için bir ışıksınız.

Bu mücadele içinde olan arkadaşlar lütfen yılmayın… vazgeçmeyin ve  en önemlisi de ümitsizliğe kapılmayın. Ben kendime hep şunu söyledim… hormonlar, beynimin verdiği emirlerle çalışıyor ve ben ne istersem, o mutlaka gerçekleşir.