Tüp bebek başarı hikayesi ; Aslında sorunların en büyüğü vardı.

Sibel Hn merhaba 🙂

Sitenize üye olalı sanırım 4 sene kadar oldu üye olduğumda çocuk sahibi olmaya karar vermiş fakat henüz hamile kalamamıştım. Derler ya herkesin var bir hikayesi…Sitede yazılı hikayeleri okuyup ağladığım günleri hatırlıyorum yine.

Benim hikayemde her zamanki gibi “Artık hazırım anne olmaya” diye başlamıştı. Tedavisiz geçen bir senenin sonunda maalesef kalmayı başaramamıştım.İlk sene oldukça rahattım açıkçası, yaşımın genç olduğunu düşünüp hamile, bebek sahibi olabileceğime inanıyordum. Bir senenin sonunda doktora gidip bir sene beklememe rağmen çocuk sahibi olamadığımı anlattık tabi hemen tetkikler başladı,nedeni bulup sonuca ulaşacaktık.Yapılan tüm testler neticesinde bize söylenen hamile kalmamanız için hiç bir sebep yok denildi . Yani aslında sorunların en büyüğü vardı “nedeni bilinmeyen kısırlık”. Bizde 5 ay boyunca yumurtlama takibi yapıldı. Yumurta çatlatma iğnesi ,her şey okey ama sonuç hiç bir şey bir türlü olmuyordu. Doktorumuzu değiştirip Şişli’de bir profesöre gidip işimizi şansa bırakmamaya karar verdik .Tekrar yapılan testler incelemeler, filmler derken doktor bey bizde aşılamanın uygun olup sonucun başarılı olacağı söylendi

.İlk aşılamamız yapıldı ben ilk seferde çok rahattım “işte şimdi oldu bu kez başardık” diyordum içimden ama maalesef yine olmamıştı . Bırakmak, vazgeçmek asla yoktu, hiç ara vermeden bir sonraki ay tekrar aşılama yaptırdım.Bu sefer doktorumuz bizi başka bir doktora emanet etti ,kendisi tam o zamanda ABD ye kongreye gitti 2.cisin de olmayacağını tahmin etmiştim ve düşünülen olur ya 2.denememizde başarısız olmuştu.Akabinde bir ay sonra üçüncü aşılamamızı deniyorduk bu sefer daha dikkatli olup sonrasında iki gün yataktan bile kalkmadan yatmıştım. Çok umutluydum “bu kez olacak” diyordum fakat işte sona yaklaşmıştık ki gene yoktu bir şey olmuyordu. Çok istiyorduk , tüm şartlar bizde uygundu ama olmuyordu .Doktorumuz tekrar bir aşılama yaptırmamıza gerek olmadığını vücudun ve psikolojinin yıprandığını ara verip tüp bebek yapmamızı önermişti.

Gerçekten maddi manevi kendimi çok yorgun hissediyordum.O son gece hayatımda hiç ağlamadığım kadar ağladım. İnsanların nasıl sinir krizi geçirebileceğini de anladım.Böylece hayatımda ilk kez o gecede isyan ettim maalesef kendime engel olamayarak.Tüm bu süreci sokaklarda, televizyonda gördüğüm her hamile kadına bakıp ağlayarak geçirmiştim. Ama işte yine o gece karar verdim, bir sene daha bekleyip paramızı biriktirip tüp bebek yapacaktık . Bu arada bu süre içerisinde eşim hep yanımdaydı ve her zamanda “bak boşuna uğraşıyoruz yıpranıyoruz bizim bebeğimiz olacak ama daha zamanı değil herhalde” diye ama işte insanoğlu sabırsız gerçekten.

Aşılamadan hemen sonraki aydı artık ben kafamda da her şeyden vazgeçmiş oluruna bırakmıştım.Bir gün karnım ağrıdı “işte rutin adetlerim başladı bile” demiştim ki bir günlük kanamadan sonra her şey kesildi..Tam bir hafta tekrardan bekledim tam bir hafta boyunca kasıklarım ağrıdı ama yok gelen giden bir şey olmuyordu. Asla unutamayacağım bir gün bir cuma günü bir şeyler dürtmüştü beni eve işten eve dönerken eczaneye uğrayıp bir hamilelik testi aldım. O zamana kadar o kadar çok test almıştım ki bir gün hamile kalırsam özellikle test alıp onunla da kontrol edeceğim diyordum. Evet eve gittim heyecanla testi yaptım.

Kalbim deli gibi atıyordu ,bir türlü heyecandan bakamıyordum. Testi elime alıp baktığımda ise elim ayağım her yerim tir tir titriyordu ,evet işte beklenen bebeğimiz geliyordu sonunda … Önce eşimi arayıp o çok beklediğimiz kelimeyi söyleyiverdim .“ben hamileyim” diye inanamadı .sanırım “Emin misin?” diyordu sadece “evet galiba “diye kalakalmıştım.Telefonda “kapat gelince görüşürüz” dedi. yarım saat sonra falan evde olduğunda ise mutluluktan dakikalarca birbirimize sarılıp ağlamıştık. O anları yazarken bile tekrar yaşıyorum evet işte kızım 2 yaşına giriyor şimdi ve ben onu o kadar çok seviyorum ki Büyük Allahım tüm isteyenlere hayırlısı sağlıklı evlatlar nasip etsin dualarım hep sizlerle .