Bin gözyaşım, bin duam bir kişiye ışık olacaksa bende varım

Sevgili Sibel Tuzcu,

Yoncalarımın yaprakları döküldü sandım …birde baktım ki yeni filizler varmış

Koskoca bir yalnızlıktı benimki..dopdolu dünyamda konuşamadıklarım kimsesizliğim vardı.Yaşadıklarımı yaşayan kimse olmadığı için kimsesizdim…Oysa ki ne çok insan var etrafımda…

2003 yılında hayatımın insanı ile evlendiğimde dünyalar benim oldu sanmıştım. Artık bir evimiz ve kendimize ait eşyalarımızla dopdolu sıcacık bir çatımız vardı…

Pembe panjurlar hayal etmemiştim. Panjurlar kapanırsa dışarıdan pembe görünen evimin içerisine karanlıklar gelir diye düşünmüştüm…

Yaşadıklarımla mutlu olmayı tercih ettim…ve her şeye rağmen ben hep mutlu oldum…

Aşık olduğum gözlerinin içerisine aşkla baktığım erkek hayatıma ilk girdiği andan itibaren hep minicik elleri olan minik kızımız olsun istedik..1.ay-2.ay-3.ay 11.ay-12.ay derken aylar ilerliyor ama bizde bir haber yok..içime bir şüphe düştü neden olmadı diye sorgulamaya başladım.

 Bir yola girdiğimi anladığımda yolun sonu görünmüyordu.Direksiyondaydım ama ne direksiyon beni tanır ne ben direksiyonu hele birde üstüne arabanın ne farı var ne navigasyonu…Karanlıkta kalıp mum arayan insanlar gibiydim…İşte o koskoca karanlığımda parmaklarımın ucunda www.cocukistiyorum.com  bir mum ışığı olarak parladı hayatıma…İşte Sibel Tuzcu …..bu kadında kim ?nasıl yani? Neler yaşamış? Hiçbir şey bir film sahnesi veya bir roman değil her şey gerçek…..-bir kadın gerçekten bunları yaşamış mı? –evet o yaşamış ve başarmış… ne büyük bir yürek ki mutluluğu yakalayıp evinin kapısını kapatmamış ben kazandım ben yaptım sizde yapabilirsiniz diye yollara düşmüş… bir anda o karanlık yollar açıldı ve kolaylaştı… Yalnızım sandığım direksiyonda bir baktım ben pilot olmuşum yanıma da çocukistiyorum.com Sibel Tuzcu ve arkadaşları oturuvermiş…

Hani demiştim ya  kimsesizdim…Sizin yazdıklarınızı  hikayenizi okudukça ben yalnız değilim dedim. Spermi de yumurtayı da embriyo yu da aşılamayı da tüp bebeği de daha bir çok şeyi ben sizden ve sizinle bu yola yüreklerini koymuş Mukadder Adil gibi can dostlarından öğrendim. Biliyorum sessizce sizi takip eden o kadar çok kimsesiz ürkek korkak çocuk istiyorum diye haykırmak isteyen insan var… Benim yolculuğum 9 yıl sürdü. inşallah 10.yılımda minik kızım gelecek… Bende evimin kapılarını kapatmayacağım.

Bin satırım,bin sözüm,bin bakışım bin gülümsemem,bin gözyaşım bin duam bir kişiye ışık olacaksa bende varım yanınızdayım…

Sevgilerimle,

 S.T.

(serpilserpil)