Tüm çabalarıma rağmen anne olamadım ta ki..

Sevgili Sibel Hanım,

Sizinle konuştuklarımızdan sonra yaşadıklarımı paylaşmak istedim.

20 yıllık evliyim. Tüm çabalarımı ve en son Tüp Bebek tedavilerimi (5 kez) 3.de hamile kalmama rağmen maddi ve manevi yetersizliklerimden dolayı bıraktım.

Yıllar önce eşim 35 yaşında iken kendisine bir bebek evlat edinelim dediğimde kesinlikle hayır cevabı aldım ve konu kapandı. Ta ki 17 Ağustos depremine kadar. 19 Ağustos sabahı eşim ” çok aile dağıldı biz de bir bebeği evlat edinelim mi, hiç kimsesiz kaldılar” deyince balıklama atlayıverdim. Hemen Çocuk Esirgeme Kurumu’na başvurduk. Dilekçemizin inceleneceğini, bu arada her ikimizin sağlık raporu gerektiği ve sahip bulunduğumuz menkullerin belgelerini istediler. En kısa zamanda isteklerini hazırlayıp götürdük. Bize bir sıra no verdiler. Deprem bebeklerinin ailelerinin daha sonra çıkabileceği ihtimali düşünülerek verilmediğini söylediler.Biz tercihimizi birçok aile gibi, 0-1 yaş grubu kız ve terk bebek olarak yaptık. Bu tercih için 4 yıl beklememiz gerektiği söylendi. Çok uzun bir süre.

Bir müddet sonra bizim dosyamıza bakan bir sosyal hizmetli evimizi ziyarete geldi. Sorular sordu, notlar tuttu ve gitti. Daha sonra bize bebek alabilecek aileler arasına alındığımız söylendi. Bu anlattıklarımın üzerinden tam 1.5 yıl geçti. ÇHCEK. yetkililerine göre bir o kadar daha geçmesi gerekiyor.

Bir bebeği göğsüme bastırmak, benim bebeğim diyebilmek için onu doğurmak gerektiği duygusunu artık aştım. Tam 20 yıldır 5 ameliyat geçirip müjde hamilesiniz kelimesini de işittiğime göre bu bebeği doğurduğumu düşünmemem için hiçbir sebep yok. Kaldı ki iş doğurmakta değil, sonra gösterdiğiniz sevgi ve harcayacağınız emekte.

Buna rağmen türlü türlü şeyler aklıma gelmiyor değil. Satırlarımı okuyan ve bir bebeği evlat edinmiş kişilerin yaşadıklarını benimle paylaşmaları ne güzel olurdu.

Öyle ya da böyle diliyorum ki her şey hepimizin gönlünce hayırlı ve sağlıklı olur dileğiyle.

Sevgiler