Yoktan bir evlat, benden de bir ‘ANNE’ yaratıldı…

O ameliyathaneden, prense dönüşmüş kurbağa misali, bir anneye dönüşerek çıktım.
Kucağımda elli iki santimlik bir mucize vardı.
İpekten teni her yeni şey gibi sıcacıktı.
Pespembeydi yüzü ve hiçbir çiçekte olmayan, inanamadığım güzellikte bir kokusu vardı.
En güzel şekilde yaratılıp elime verilen bu mucize, gelişiyle beni huzurun en yüksek zirvesine taşıdı…
Sütümle ilaç oldum, su oldum, şifa oldum, bal oldum…
Kolumu şöyle “L” gibi büküverdim, o kupkuru dirseğimin içi yavruma yatak oldu, sığınak oldu, yuva oldu.
Annelik sıfatıyla birbirine bağlanmış bütün yaratılmışlar zincirinde bir halka oldum.

Ey benim boncuk gözlü, nur yüzlü pamuk kızım; iyi bir insan ol, nur ol, sapasağlam ol.
Adın gibi SOYLU, adın gibi PERİ, adın gibi MUCİZEVİ, adın gibi YILDIZ, adın gibi TÜRKÜ tadında, ATA’n gibi ZEKİ ol!
Bundan böyle her dem dualarımızın ve şükürlerimizin vücut bulmuş halisin, kabul ol… ????