Biliyorum bir gün bende anne olacağım ..

“Eşimle mutlu bir evliliğimiz var ve bu birliktelik 5 yılı devirdi.İlk zamanlar çocuk istememiştik,biraz evliliğin tadını çıkaralım dedik(genelde bütün yeni çiftler yapar bunu).Bende zaten PCOS sorunu vardı.Evlendikten sonra sorunlarım çoğalmaya başladı,uzun süren kanamalar,bazıları 20 günden fazla ve küçümsenmiycek değerde.Bu sebeplerden bir sürü zor tetkikler işte.ayrıca 1 histereskopi ve birde laprokopik müdahale.neyse yaklaşık 3 yıl bu süreçleri atlattık ve tedavi gördüğüm hastanede hiç beklemediğim ve son derece üzücü ve bi o kadarda yıkıcı bir şekilde “-sizin çocuğun olmaz boşuna uğraşmayın.” denildi.Bir anda yıkıldım.Ama öyle bir tavır içindeydi ki,umursamaz ilgisiz soğuk.Belki bunu uygun bi şekilde söyleseydi bu kadar yıkılmazdım.Allah kimseye bu sıkıntıları yaşatmasın.Tabi bu arda internette dolaşmadığım araştırmadığım yer kalmadı.Bazıları moralimi iyice bozuyordu ama yine de devam ettim.Her şeyi enine boyuna öğrendim.Ben bu durumun sonrasında 6 ay hiç bir dr gitmedim.Ve sonunda artık kendimi hazır hissettiğimi düşündüğümde artıp tüp bebek dedik. insanın Tabi bu uzun süreçte eşimin desteği benim için çok değerliydi.Ailemden uzakta yaşadığım için o benim tek ilacım,kısacası her şeyim:-)En sonunda hastanemize başvurduk.İlgi,alaka,temizlik ve en önemlisi sizi anlayan güler yüzlü personel:-)Her şey mükemmel yani.Pcos olduğu için ilk olarak 2 aylık bir ilaç tedavisi uzun protokol uygulanacak.Neyse ilaçlar bitti ve en önemli süreç başladı bizim için.Ama işin kötüsü herkes bu duruma öyle kaptırmış ki kendini,sanki hamileyim,dolayısıyla ya olmazsa diye üzülmelerim de başladı.Tabi bunu en önemli sebebi ya hamile olmazsam ne kadar üzülecekler diye düşünmemdi.kendimi sonraya saklıyordum.iğnelere başlandı,yumurta takibi vs. nihayet eşimin micro tese yapılma zamanı geldi,sonuç neyse ki iyi,sağlıklı ve çok sayıda sperm:-)benimde yumurta toplama zamanı tabi.5 olgun yumurta toplandı ancak 3 ü sağlıklı.Bunlardan sadece 1 tanesinde döllenme gerçekleşti.ama 12 günün sonunda sonuç negatif.gerçekten çok hem de çok üzüldüm ama şimdilik yapılacak bir şey yok.dr um ve tabi hastane personeli beni nasıl teselli ettiler anlatamam.Bu olasılıklar içindeydi her şeye hazır olmalıydık.
neticede her şey bizim için,her türlü zorluğa hazırlıklı olmalıyız.Ama umudum hiç bitmiycek.Biliyorum bir gün bende anne olacağım.Hem neden olamayım ? Belki kendim doğuramayacağım ama yinede anne olabilirim.Bir anne sıcaklığı bekleyen ne bebekler var dimi ama:-D
Rabbim bu sıkıntıları yaşayan bütün çiftlerin yardımcısı olsun.
Umudunuzu asla kaybetmeyin. Moral her şeyden önemli.
Her şeye rağmen hayata güler yüzle bakıyorum.Ömür çok kısa.
Allahım hepimizi ayrı sınıyor,belki bizimde sınavımız budur:-)
Umarım bütün arkadaşlarımın tabi benimde savaşı kazananlar bölümünde mutlu haberlerimiz yayınlanır.”