Tüp bebek yaptıranlar ;Bedenimle Savaşmayacağım

Merhaba Sibel Hanım,

Ben sitenize, başka bir sitede dolaşırken o sitenin bir kullanıcısının diğer bir kullanıcıya ‘www.cocukistiyorum.com ‘da buluşalım’ dediğini görünce merak edip girdim ve öyle tanıdım sizi. Tanıdığıma da çok memnun oldum çünkü iki gün öncesine kadar eşime fena halde ağlıyor ve beni ya psikiyatriste götürmesi ya da benim gibi çocuğu olmayan başka birileriyle tanıştırması için yalvarıyordum.

Siz de çok iyi bilirsiniz ki insan bu yola baş koyup sonuç elde edemeyince herkesten, her şeyden soğuyor. Ben de çevremden uzaklaşmış ve soğumuş bir haldeyim. Çocuklu-çocuksuz hiç kimsenin beni anlayamadığını düşünüyorum. Ancak çocuk sahibi olmaya çalışan o aradaki grup beni anlar gibi geliyor 🙂 O yüzden sitenizi bulduğuma çok sevindim.

Kendimi tanıtayım. Ben N., Ankara’da yaşıyorum ve 27 yaşındayım. 12. doğal yoldan deneme ayımdayım, henüz doktora gitmedik eşimle. Evet, şu an düşündüklerinizi okur gibiyim. Ben daha yolun çok başında olan, dert etmeye hakkı olmayan gruptanım, öyle değil mi? 🙂 Malesef bu sabırsız N., Koç burcu ve fena halde burcunun özelliklerini sergiliyor.

Evet 11 ay denedim olmadı. 12. aydayım ve bu zamana kadar bana düşenlerden neyi yanlış yaptım diyerek, kendi psikolojimi sorguluyorum, şuan. Ve bunları sizinle paylaşmak istedim:

1- Fazlasıyla stres yaptım.’Olmuyor, olmayacak’ demeler, takibinde gözyaşları, öfke ve kendi bedenime küsüşüm… Bir gün nasıl oldu bilmiyorum ama bedenime, üreme organlarıma bu yolla ne kadar zarar verdiğimi fark ettim. Bir çocuk düşünün, derslerinde başarısız. Annesi bu konuda sürekli stres yapıyor, bunu çocuğa fena halde belli ediyor, ona güvenmediğini, beceriksiz olduğunu söylüyor hatta çocuk her başarısız olduğunda anne ağlama krizlerine giriyor. Bu çocuk nasıl etkilenir bir düşünsenize… Böyle bir annenin eteğinde nasıl başarılı olabilir? İşte o an kendi bedenimin o zavallı çocuk konumunda olduğunu fark ettim. Her ay deli gibi stres yaparak, ona güvenmeyerek, her başarısız olduğunda ondan nefret ederek belki de onun bütün çalışma sistemini berbat ettim. Belki de benim her ay yaşadığım buhranlar, rahmimin ve yumurtalıklarımın ihtiyaç duyduğu hormonları salgılamama engel oluyor!  Durdum ve elimi karnıma götürdüm. Kendi bedenimden özür diledim, evet bunu yaptım, kimse gülmesin. Karnımı okşayarak ondan özür diledim. Ona destek olacağıma hep köstek olduğumu, bundan sonra beynimle onun yanında olacağımı, bu işi başarsa da başarmasa da onu seveceğimi, ona güvendiğimi söyledim.

2- Bence en büyük yanlışı burda yapıyoruz. Sitenizde ‘Savaşı Kazananlar’ ve ‘Savaşa Devam Edenler‘ bölümü var ya, bence bir çoğumuz bu ‘savaşmak’ terimini yanlış algılıyor ve uyguluyoruz. ‘Çocuk sahibi olamamanın nedenleri’ ile savaşmalıyız ‘kendimizle, bedenimizle’ değil!  Farkında değiliz ama birçok şey elimizde, sırf düşünce sistemimizin hormonlarımız üzerindeki etkisiyle bedenimizi ve işleyişini rezil de edebiliriz vezir de… Ve bir çok ağır kısırlık özellikleri taşıyan insanların mucize ile çocuk sahibi oluşunu, onların düşüncelerinin bedenlerine destek çıkmasına bağlıyorum. ( Editörün Notu  : Şimdi bu hikayeler arkadaşımızın önerisi ile “Tüp bebek  Başarı Hikayeleri” ve “Tüp bebekyaptıranlar  “olarak başlığı altında yayınlanmaktadır)

3- Bir diğer söylemek istediğim şey, sürekli negatif konuşmak, gördüğümüz duyduğumuz her kötü şeyi kişisel algılamak, varsayımlarda bulunmak bütün enerjimizi elimizden alıyor. Böylece bedenimizi zincirlerle sıkıca bağlayıp bir kutuya hapsediyoruz ve onun bir sihirbaz gibi dışarı çıkmayı başarmasını bekliyoruz. Bizim yaptığımız tek şey ise kutunun başında stres yapıp, ‘vah zavallı ben’ diye ağlamak… Sürekli ağlayan, stres yapan bütün arkadaşlara sesleniyorum: Bedenimize sahip çıkalım! Onu bu savaşta sahipsiz bırakmayalım, ona güvenelim ve destek olalım.

Ben eğrisiyle doğrusuyla oturdum, yanlışlarıma ve yapmam gerekenlere karar verdim. Bir süre daha hamile kalmazsam kontrole gideceğiz ve asıl o zaman işin zor döneminin başlayacağını biliyorum. Bu dönemde mümkün olduğu kadar yukarıda aldığım kararları uygulamaya çalışacağım. Dikkat çekerim mutlaka uygulayacağım demiyorum, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım. Kendimizi ve bünyemizi hiç bir şey için negatif bir tutumla zorlamayalım. Herkes bir düşünsün, takıntı halinde zorladığımız konulardan sadece bir avuç zarar kalıyor elimizde. Stresi yenmenin çaresi yok. Tabiki stres olur insan, yaşadığımız durumun ne kadar zor olduğunu ancak biz biliriz. Önemli olan bu stresi doğru yola kanalize edip, bedenimize faydalı bir enerjiye dönüştürmek.

Şimdi sizin de şahitliğinizde elimden gelenin en iyisini yapmaya, bedenimle değil engellerle savaşmaya söz veriyorum.

Uzun oldu biraz, kusura bakmayın. Sevgiler.

Tüp bebek tedavileriniz için Çocuk İstiyorum Formu ile bizimle iletişim kurabilir daha uygun koşullarda tedavi olabilirsiniz.